Ameland ontving ons met een regenboog. Vanachter het raampje van de taxi die ons naar ons hotel bracht kon ik er met mijn telefoon nog net een foto van maken.
Dit is een interieurfoto van het Nescafé. Deze keer aten we er geen
appeltaart maar namen we er een lunch. Voor Peter een broodje en voor mij een kipsalade met gegrilde groenten. Helaas had de kok de menukaart iets minder zorgvuldig bestudeerd dan ik of misschien had hij gewoon geen zin om groenten te grillen; hoe dan ook: in plaats van die groenten lag er sla onder de kip. Ik heb de serveerster er zo vriendelijk mogelijk op gewezen maar ik geloof niet dat het de band tussen de kok en haar ten goede is gekomen...
De volgende foto’s heb ik tijdens onze wandelingen genomen. Het was niet koud en ondanks de matige weersvoorspellingen knapte het gelukkig vaak en goed genoeg op om lekker uit te waaien. Op het strand, in het bos en bij de duinen.
Toen we in de zomer op Ameland waren en ik er mijn allereerste strandloop liep, hoopte ik al van harte dat het tijdens onze herfstvakantie op het eiland weer goed loopweer zou zijn. Al was het maar een half uurtje. Hardlopen op het strand, op zo’n nagenoeg leeg strand, is meer dan heerlijk. De wind, de eindeloze zandvlakte, het gekraak van schelpen onder je schoenen, de vele vogels, het uitzicht op die zee... Meer nog dan in het bos voel ik me tijdens zo'n strandloop sterk en vrij en zorgeloos.
En ik hèb er weer gelopen! Gelopen en geploeterd en gevlogen en genoten. De wind zandstraalde mijn blote kuiten en ik kwam maar een handjevol wandelaars, diep in hun jassen gedoken, tegen. Het strand leek wel van mij en mij alleen! En van de wind dus. O, woonden we maar iets dichterbij de zee!
Deze foto vind ik zelf wel apart. Het was een beetje lastig fotograferen, zo van binnen naar buiten en een prof zal er zeker zijn hoofd bij schudden, maar ik vind het wel wat hebben. Genomen in een restaurantje in Nes. (De naam is in spiegelbeeld op het zonnescherm te lezen.)
De dagen dat wij op Ameland waren, was er een aflandige wind. In de zomer, als het zwemweer is, is dat pure horror vanwege de vele kwallen die dan voor de kust zwemmen. Nu in de herfst leverden de aangespoelde kwallen sprookjesachtige plaatjes op. Met name de bovenste vind ik bijna een pentekening.
Er is zo’n uitdrukking en ik weet niet of die uit een reclame komt of uit een cabaretstukje maar hij wordt wel vaak gebruikt als er iets moois voorbij is: “...gelukkig hebben we de foto’s nog!” Dat zinnetje is hier wel van toepassing; we hebben een mooie, heerlijke herfstvakantie gehad, we hebben er voor 100% van genoten en gelukkig hebben we ook de foto’s* nog!
(*Die ik hier geplaatst heb, is maar een fractie van wat we samen geschoten hebben.)
