Vroeger, ruim tien jaar geleden vroeger, brachten we onze zomervakantie grotendeels op campings in Zweden door. Er ging dan altijd een flinke voorraad leesvoer mee. Bij het inpakken bekeek ik mijn boeken heel zorgvuldig: hoeveel bladzijden heeft het, hoelang zou ik erover doen? Dan maakte ik een rekensommetje: x-aantal bladzijden is goed voor ongeveer y-aantal leesdagen, de duur van de vakantie gedeeld door dat y-aantal leesdagen betekent z-aantal boeken. En dan nam ik dat z-aantal mee plus nog eentje extra. Hardcore lezers zullen dit herkennen, in ieder geval begrijpen. (Voor de goede orde: er bleef nog genoeg tijd over om de omgeving te verkennen, te zwemmen, badmintonnen, winkelen, verliezen met kaartspelletjes en zonnen-met-de-ogen-dicht, om naar medekampeerders te gluren kijken en te zoeken naar de volgende perfecte kampeerplek. Daarbij ben ik niet de enige lezer in ons gezin.)
We kamperen allang niet meer, we gaan tegenwoordig zelfs zelden (lang) weg tijdens de zomer. Als het mooi weer is, is het heerlijk vakantie houden in je eigen huis (vinden wij, met dank aan onze heerlijke tuin en rustige buren) en als het slecht weer is ook. Andere steden, landen, bezoeken we het liefst in het voor- en/of najaar. De zomer, en vooral de zomervakantie, is daarom nog altijd de periode waarin ik het meeste lees. Ik lees dan het liefst buiten in de tuin. Lekker onderuit in een stoel met mijn benen op een krukje of languit op een stretcher in de schaduw van de bomen.
Mijn eerste zomerleeslijstboek heb ik net uit en het is een aanrader voor wie van spannend houdt:
“En ze was”, door Alison Gaylin. Het is dus een thriller en dan eentje met een wat aparte hoofdpersoon. Brenna Spector heeft namelijk een zeldzame neurologische aandoening: zij onthoudt alles. Echt alles. Zij hoeft maar een kleine associatie te hebben met iets wat zij ooit heeft meegemaakt en de hele gebeurtenis komt bovendrijven. Geen vage herinnering maar alles inclusief beelden, geluiden, smaken en geuren. Soms voelt ze er zelfs de lichamelijke pijn bij. Uiteraard gaat dit geheel tegen wil en dank. Ik had nog nooit van deze stoornis gehoord, (en nu komt het, sorry, ik kan het niet laten) niet dat ik me kan herinneren tenminste. Hyperthymesia heet het en het is een vloek!
De andere boeken van de lijst van dit jaar zijn:
“Overspel”, door Tatiana de Rosnay. Ik heb alleen nog maar “Haar naam was Sarah” van haar gelezen. Dit boek heeft niks met de oorlog te maken en valt in het thriller-genre. Het gaat over Hélène, een brave, voorbeeldige vrouw, die in een opwelling toch overspel pleegt. Haar minnaar krijgt echter een hartaanval en overlijdt waarna Hélène het huis uitvlucht en besluit om er nooit meer aan te denken. Maar dan blijkt zij haar tas vergeten te hebben.... Ik denk dat ik na het lezen van dit boek behoefte aan iets grappigs zal hebben.
“Als jij maar gelukkig bent”, door William Sutcliffe. Over drie moeders die besluiten om hun volwassen zoons op het, in hun ogen, rechte pad terug te brengen. Dit gaan ze doen door onaangekondigd bij hun respectievelijke zonen aan te bellen en vertellen dat ze een week blijven logeren. Ja, ik wil ook dat mijn zoon gelukkig is. Nee, ik zal me nooit, en zeker niet op zo’n manier, met zijn leven bemoeien. Ja, ik verwacht tijdens het lezen veel en hardop te lachen.
“Verzwegen” en “Engelbewaarders”, door Kristina Ohlsson. Thrillers die in Zweden spelen. Een vriendin raadde mij “Engelbewaarders” aan en toen ik dat boek opzocht, zag ik dat daar nog twee delen aan vooraf gaan. Het eerste deel “Ongewenst” heb ik inmiddels uit en het smaakte (zoals dat heet in lezersjargon) naar meer. Volgens mij zijn de boeken ook afzonderlijk te lezen.
“Submarien”, door Joe Dunthorne. Voor de broodnodige variatie een verhaal over een afwisselend overmoedige en machteloze puber. “De 15-jarige Oliver maakt zich zorgen over het huwelijk van zijn ouders, zijn maagdelijkheid en het eczeem van zijn vriendin, maar de oplossingen die hij bedenkt hebben rampzalige gevolgen.” Het is lang geleden dat ik met jongens van die leeftijd te maken had en nog veel langer geleden dat ik zelf vijftien was. Zal ik iets herkennen?
“Verlangen”, door Chelsea Cain. Het zesde deel van een reeks over een vrouwelijke seriemoordenaar en haar relatie met een rechercheur. De vorige vijf waren erg spannend en het voelde als een cadeautje dat dit boek nog voor mijn vakantie binnen kwam.
“7 dagen, 7 nachten”, door Jonathan Tropper. Hiervan werd gezegd: “Als je een man bent en je wilt iets over jezelf lezen: neem dan dit boek. Als je een vrouw bent, en je wilt weten wat er in een mannenhoofd omgaat: lees dan dit boek!”. Nou hoef ik niet zo persé te weten wat er in een mannenhoofd omgaat maar er stond ook bij dat het humoristisch en hartverwarmend tegelijk is en dat is dan weer wel een aanbeveling. Bovendien kan ik toch niet alleen maar thrillers lezen ;)
“Duizend schitterende zonnen”, door Khaled Hosseini. Van zijn boek “De Vliegeraar” was ik erg, heel erg onder de indruk. Dit boek schijnt nòg mooier te zijn.
“Romantische jaren”, door Paul Ingendaay. Van de hele stapel boeken naast mijn bed is dit de vreemde eend in de bijt. Het is van een Duitse schrijver en het speelt in Duitsland. Ik heb niet zoveel met Duitsland. Misschien dat dit boek mij van mijn vage vooroordelen afhelpt. Volgens Die Zeit is het “gedetailleerd fonkelend, satirisch, briljant”, maar Die Zeit is dus wel een Duitse krant... Waarom hij er toch bij staat? Omdat ik ook graag buiten mijn comfort zone lees; dat levert vaak leuke ontdekkingen op.
Ik weet niet of ik al deze boeken de komende weken zal lezen. Misschien heb ik er niet de tijd voor omdat we veel weg zullen zijn. Misschien valt er eentje zo tegen dat ik het voortijdig wegleg. Na de zomer zal ik in ieder geval op deze lijst terugkomen. In de tussentijd zou ik graag willen weten wat jullie favoriete titels zijn. Wat heb jij gelezen? Waar ben je nu in bezig, wat raad je aan? Meld het hieronder bij de reacties of deel het via Facebook, alsjeblieft. Ik ben erg benieuwd!
