Vaak als ik met het liedje “Music was my first love” meebrul
meezing, vervang ik het woordje “music” door “books”. Ik ben dol, mijn moeder
zei altijd “verzót”, op lezen. Al zolang als ik me kan heugen. Veel van mijn
fijnste jeugdherinneringen hebben met lezen en boeken te maken:
Als zeven-, achtjarige weggekropen met een boek in de grote
stoel onder het raam van onze flat. Buiten stonden mijn zusjes en buurkinderen
te roepen wanneer ik nou eindelijk mee kwam spelen en ik deed dan net alsof ik
hen niet hoorde.
Elke verjaardag en sinterklaas hopen dat er minstens één
boek tussen de cadeautjes zat en elke keer weer blij “verrast” worden.
Samen met mijn zusjes iets mogen uitzoeken in een
speelgoedwinkel en dan eindeloos bij het rek met Kluitmanpockets zoeken naar
mijn favoriete schrijvers en het boekje met de meeste bladzijden uitkiezen.
Op vrijdagavond door de donkere portiek naar de brievenbus
om te kijken of de nieuwe Tina al bezorgd was.
De enige periode waarin mijn liefde voor lezen iets minder
was, was tijdens mijn middelbare schoolperiode. Toen werd lezen een verplicht
nummertje en was ik ook niet eens vrij in mijn keuzes. (Degene die
lezen-voor-de-lijst bedacht heeft, verdient wat mij betreft levenslang heel,
heel grof wc-papier op zijn/haar toilet!) Gelukkig ging die fase voorbij en
verslond ik weer boek na boek na boek na boek. “Gewone” boeken en ook
luisterboeken. Totdat...
Totdat ik almaar leuke blogs op internet ontdekte
en totdat wij een abonnement op Netflix namen. Van lieverlee begon ik minder tijd
aan lezen te besteden en waar ik anders met gemak een boek per week las,
betrapte ik mezelf erop dat ik soms aan twee weken niet genoeg had. Vlak voor
de jaarwisseling besloot ik dat dat anders moest. Ik wilde de vaart, die flow weer terug. De flow die zorgt voor het blije gevoel bij het vinden van een nieuw
boek van die ene fijne schrijver, van totaal ondergedompeld in een verhaal
zitten, van los van de waan van de dag komen, van snel naar huis willen om weer
verder te kunnen lezen, van vol verwachting aan een vers boek beginnen.... Ik wilde
het weer terug. En dus...
Dus bedacht ik mijn eigen Book challenge. Vlak
voor de feestdagen, toen ik met een stapeltje leesvoer aan mijn kerstvakantie
begon, bedacht ik dat ik in het komende jaar een bepaald aantal titels gelezen wilde
hebben. Aanvankelijk dacht ik aan dertig boeken, iets meer dan twee per
maand, maar dat vond ik een (voor mij) te simpele uitdaging. Dertig boeken zou
een kabbelend stroompje zijn en ik heb een lekkere vaart nodig. Daarom zette ik
op het dubbele in en is het mijn doel om op 31 december 2017 zestig boeken
gelezen te hebben.
Zestig, ja.
Zestig niet persé dunne boeken. Niét perse in de papieren
versie en ook niet persé (uit het Engels) in het Nederlands vertaald.
Inmiddels is het half januari en ben ik, met “dank” aan een
hardnekkige griep gevolgd door een vrije week, halverwege mijn zesde boek. Mijn
vorderingen zal ik, net als bij de 100happydays-challenge in 2014, via een
album op mijn Facebook-pagina bijhouden. Dan plaats ik bij de afbeelding van
het boek ook een ieniemienie-recensietje. Voor de volledigheid èn voor het
geval je een leestip kan gebruiken.
Zomaar.
Of omdat je, met uiteraard je eigen gekozen aantal, mee wilt
doen...
