Een collega zou binnenkort haar veertigste trouwdag vieren en tijdens de theepauze hadden we met een groepje onze wensen en felicitaties voor haar op een kaart geschreven.
“Veertig jaar…” zuchtte de jongste onder ons. En toen ze
hoorde dat ik op 10 augustus ook zo lang getrouwd zou zijn: “Veertig jaar. Dat
is láng, héél lang… Ik ben nog niet eens vijf jaar getrouwd. Heb je tips voor mij?”
Die vraag zag ik niet aankomen. Ik had gewone vragen als “Geef je een feest?” en misschien, na mijn ontkennend antwoord, “Vieren jullie het niet?” verwacht en ik had mijn gewone riedeltje al klaar, dat wij niet zo van
feesten houden, wel om (af en toe) naar toe te gaan maar niet om in het
middelpunt te staan, dat wij het nog steeds heel fijn met elkaar hebben en dat echt niet vanzelfsprekend vinden, en dat we het wel vieren maar niet met een groot of zelfs klein feest, wel eenvoudig met een etentje (zoals op elke 10e augustus), enzovoort, enzovoort… maar zij, een lief, in mijn ogen, jong meidje
dat dus nog maar een paar jaar getrouwd was, wilde iets anders weten.
“Heb jij tips? Wat is belangrijk voor een goed huwelijk?”
Omdat ik kennelijk als ervaren op het gebied van "láng, héél lang" gelukkig getrouwd zijn werd gezien (wat gemengde gevoelens opleverde: ik voelde me even niet alleen een blije bofferd maar ook óude blije bofferd; gewoon één keer "lang" is genoeg, hoor!), gingen de ogen van het gezelschap naar mij.
“Nou….” begon ik en ik dacht even na. “Het is natuurlijk niet voor iedereen hetzelfde maar wat mij, en gelukkig ook Peter betreft: je moet altijd geïnteresseerd in elkaar blijven, ook als de ander met dingen bezig is die jou misschien niet zo boeiend lijken.” Ze knikte en de rest van het gezelschap knikte instemmend mee.
“Nou….” begon ik en ik dacht even na. “Het is natuurlijk niet voor iedereen hetzelfde maar wat mij, en gelukkig ook Peter betreft: je moet altijd geïnteresseerd in elkaar blijven, ook als de ander met dingen bezig is die jou misschien niet zo boeiend lijken.” Ze knikte en de rest van het gezelschap knikte instemmend mee.
“Samen dingen doen is goed, prima, maar doe niet álles samen.
Geef elkaar ruimte, neem zelf ook ruimte.” Omdat ik zag dat dat haar wat
verraste, wilde ik net snel uitleggen dat ik hiermee absoluut geen overspel wilde
promoten maar een ander was mij voor. “Inderdaad! Je moet elkaar niet beperken!”
(Was het de reden van een ooit mislukte relatie?) “Je moet ook met
vrienden uit kunnen! Biertje drinken, voetbal kijken!” (Ja, het was de reden.)
Heel even was het stil toen begon de rest van ons groepje ook duiten in het zakje
te doen.
“Je moet elkaar kunnen vertrouwen.” - Absoluut!
“Niet jaloers zijn.” - En ook niet accepteren als de ander het
wel is.
“Elkaar niet willen veranderen!” - Ja, dat is een lastige… Mag je wel wat, eh... hints geven?
“Niet meteen opgeven als het minder gaat.” - Maar ook
niet ongelukkig doorgaan.
"Duidelijk zijn in wat je wilt!" - Iets met verwachtingen en aannames.
"Duidelijk zijn in wat je wilt!" - Iets met verwachtingen en aannames.
Het begon jongste wat te duizelen. “Samen op vakantie? Niet
luxe maar juist in een tentje of met slecht weer? Is dat ook goed als je dat
samen kan?” vroeg ze twijfelend.
“Het is fijn als je daarna weer blij thuiskomt maar het is
niet nodig als je allebei niet eens van kamperen houdt,” stelde ik haar gerust.
Om er wel aan toe te voegen: “Het is fijner als je samen de hele dag thuis
kunt zijn en dan niet het gevoel hebt dat je elkaar voor de voeten loopt. Niet gewoon een weekend maar langer. Als de één geen werk heeft, al met pensioen is of gewoon onverwacht verlof
heeft op de vaste vrije dag van de ander. Of ziek is. En dan niet ernstig maar een beetje."
Het knikken ging wat behoedzamer. Grieperige mannen partners kunnen best een uitdaging zijn ;)
Daarna gingen we weer los.
“Af en toe iets verrassends doen.” - Oeh, spannend... :)
“Elkaar steunen!" - Soms door simpelweg te luisteren en niet meteen te willen "oplossen".
“Samen kunnen lachen.” - Humor, altijd goed. Humor en een gezonde dosis zelfspot.
“Elkaar serieus nemen.” - Ook als je eerste reactie
misschien “Wat nu dan??” is.
"Samen kunnen klussen of verhuizen." - Hmmm, tja....
"Of iets van Ikea in elkaar kunnen zetten!" - Nou overdrijf je!!
"Samen kunnen klussen of verhuizen." - Hmmm, tja....
"Of iets van Ikea in elkaar kunnen zetten!" - Nou overdrijf je!!
Toen werd de wenskaart in de envelop gestopt, was de theepauze voorbij en stonden we lachend van tafel op. Eén van ons kon het niet laten om in de gauwigheid alle tips nog even snel compact samen te vatten:
“Je moet gewoon lief zijn voor elkaar. Je moet belangstelling voor elkaar blijven hebben, elkaar respecteren en vooral niet claimen.”
Dat was "die met de meeste ervaring", degene die al "láng, héél lang" heel blij met haar liefste is, degene die vandaag haar veertigste trouwdag niet
viert en straks lekker uit eten gaat.
Samen 💕
2 opmerkingen:
Een (h)eerlijk verhaal Syl waar veel waarheid in zit. (Zei zij die het wrs nooit gaat halen). Als er een aantal schakels ontbreken van de zaken die je noemde, gaat het niet goed. Een lasje hier of daar is niet erg maar ze moeten wel sterkt genoeg zijn. Ik geloof dat het inmiddels wel goed zit ��.
Ik wens jullie een mooie dag en nog heel veel mooie jaren samen in goede gezondheid. Liefs Berna
Dankjewel, Berna! -x-
Een reactie posten