Deze dagen tussen kerst en de jaarwisseling worden ook wel omschreven als: de periode waarin je niet weet welke dag het is, wie je zelf bent en wat je ook alweer zou doen.
Is dit herkenbaar?
En zo ja, wat vind je dan van deze dagen? Saai? Doelloos? Verveel je je suf ook al had je je van alles voorgenomen om te doen? Voel je je te lamlendig om naar buiten te gaan, een film uit te zoeken, aan een boek te beginnen?
Of is dit juist de periode waar je zo naar verlangde? De drukke kerst met alle voorbereidingen is eindelijk achter de rug, oudejaarsavond lijkt nog ver weg: even op adem komen in wat op het oog van de storm lijkt.
Of, en dat kan natuurlijk ook, zijn deze dagen voor jou net als andere dagen, ook al moet je misschien wat vaker in je agenda kijken om te checken of het inderdaad donderdag is of toch al vrijdag? Doe je gewoon de dingen die anders altijd doet, heb je misschien niet eens vrij van je werk (genomen)? De kliko moet op een andere dag aan de straat gezet worden maar je sportschool en de supermarkten zijn gewoon open.
Als kind vond ik dit deel van de kerstvakantie het fijnst. Twee leuke dagen waren dan wel voorbij maar er zou nog een speciale avond (nacht!) aankomen en in de tussentijd kon ik nagenieten, luieren en (natuurlijk) heerlijk lezen.
Nu is dat eigenlijk niet anders. Ik heb alleen nóg meer moeite dan "gewoon" om me te herinneren wat voor een dag het is, ik moet ook nóg harder nadenken wat ik ook alweer zou doen maar ik verveel me geen moment. Ik wandel mijn wandelingetjes, ren mijn rondjes, lees mijn boeken, zwem mijn baantjes en, al ben ik niet zo van het mediteren, ik denk wel terug aan wat ik allemaal gedaan heb en wat er allemaal gebeurd is in het afgelopen jaar.
(Eigenlijk zijn deze dagen voor mij dus ook gewone dagen, minus het terugdenken en plus wat huishoudelijke klussen en sociale afspraken.)
Voor velen in Noorwegen is de periode tussen kerst en oudejaarsdag de tijd voor huiselijkheid en saamhorigheid, om terug te kijken op het bijna voorbije jaar en te mediteren over het leven. Die Noren, hè. Ik heb dit ook onlangs pas geleerd; tot voor kort associeerde ik Noren enkel met prachtige fjorden, lelijke truien, boze goden en spannende misdaadfilms. Ze hebben zelfs een speciale naam voor deze periode: “romjul”. Ik vind het een wat raar woord (maar wat verwacht je ook van het Noors), het doet me aan rommel denken, toch past het op een bepaalde manier ook wel weer bij deze tijd. Bovendien: wíj́ weten deze dagen niet beter te omschrijven dan de-periode-waarin-je-niet-weet.... enzovoort.
Voor een welgemeende kerstwens ben ik nu te laat maar dankzij de Noren kan ik iedereen hier wel een rustige, niet-doelloze romjul toewensen en voor daarna een gezellige jaarwisseling!
