Vanochtend

Zij waren vanochtend de eerste wakkere wezens die ik tegenkwam. (Ik zei “wakker”, Peet!) Het was net na zevenen en al behoorlijk warm, maar vroeg opstaan na laat slapen in een warm bed is een kunst die ik nog niet beheers. Ik wil het wèl kunnen want zelfs een inmiddels simpel rondje van vijf kilometer is zwaar met deze temperatuur! Zelfs als je heel rustig rent en veel water drinkt onderweg. Maar wat is het ‘t waard!

De zon die door de bomen schittert en dauwdruppels op spinnenwebben laat glinsteren.

Konijntjes die over het fietspad schieten, even achterom kijken en vervolgens weer omdraaien met een houding die ik niet anders dan “kick my ass!” kan noemen. (Alsof ik ze in kan halen!)

Eenden die door de vijvers glijden, zo soepel en jaloersmakend koel.

Wilde bloemen in de bermen die er op dat tijdstip nog fris uitzien en vogels die erover heen scheren.

Het blauw van de wolkeloze lucht. O, dat blauw!

Op sommige stukken was er een typische stilte die ik dwars door mijn muziek heen leek te horen. De stilte van een wijk die wakker wordt.

Geen training op snelheid of afstand op een dag die zo warm begint als vandaag, een steady vijf kilometer is meer dan genoeg. Gewoon heel rustig lopen, mijn bloed voelen stromen, zweetdruppels voelen glijden. Ondanks de warmte me fit en sterk voelen. Steeds meer het idee, het vertrouwen, krijgen dat deze dag van mij wordt, dat het goed is en blijft.

Zo de dag kunnen starten is heerlijk. Zo heerlijk.