Onze eerste woning

Het had iets met een lange rij auto’s voor een rood stoplicht en wat ongeduld aan mijn kant te maken waardoor ik besloot om een stuk af te snijden zodat ik zomaar langs onze eerste woning reed. De eerste woning van Peter en mij samen. Het was een behoorlijk gedateerde flat (in de badkamer was een lavet in plaats van een douche) en er zat geen lift in zodat we dagelijks zes trappen op en af moesten, maar wat waren we er blij mee! We hebben het hier over eind zeventiger jaren: de wachtlijsten voor woningzoekenden waren (ook toen) immens. 

Terwijl ik vanwege 30-kilometerbordjes, verkeersdrempels om de paar meter en overstekende schoolkinderen meer aan het afremmen dan aan het afsnijden was, buitelden de herinneringen en beelden door mijn hoofd:

Oranjebruin gebloemde gordijnen in de keuken, de tweedehandse bank die tegen de muur moest staan omdat hij anders achterover kiepte (Peter had de poten afgezaagd om het een wat uniekere uitstraling te geven, en uniek was de bank daarna inderdaad), okergeel geverfde keukenmuren. De winters, samen onder een deken op de bank met een geleende straalkachel ernaast omdat het warme water van de cv onze bovenste verdieping niet haalde. En de zomers: door het enkele glas en de ligging van de flat werd het zo heet in onze woonkamer dat de kaarsen in de vensterbank spontaan smolten en wij naar onze ouders of het park een eindje verderop vluchtten.

We hadden Brabantia voorraadbussen, een oranje sprei op ons bed en ruzies om de manier waarop handdoeken gevouwen “moesten” worden. Ik herinner mij een muurtje waar we, o zo modern, kurk (kurk!) op hadden geplakt, de gesmolten kabelhaspel omdat ik niet het benul had om het ding helemaal uit te rollen voordat ik de wasmachine erop aansloot en een granieten aanrecht. We hadden olielampjes, veel planten, overal boeken en een diepe muurkast waar we snel onze troep in konden mikken als we onverwacht bezoek kregen. Ik herinner lange avonden met vrienden die uiteindelijk bleven slapen en de eerste kerst waarbij we qua versiering zo los gingen dat een vriend tot Pasen bleef grinniken om de kerstballen die we zelfs boven ons bed hadden gehangen (hij bleef er maar dubieuze grappen over maken die ik hier niet ga herhalen). En we hadden natuurlijk muziek! Heel veel muziek. Het grootste gedeelte van ons geld ging aan boeken en lp’s op.

We hebben er maar krap drie jaar gewoond en het was natuurlijk niet alleen maar rozengeur en maneschijn maar wat hebben we er gelachen, genoten, liefgehad. Wat hebben we er in die korte tijd veel mooie herinneringen gemaakt. Het kwam allemaal weer bij mij naar boven toen ik zomaar langs die flat reed en ik werd er helemaal “ach gos...” en blij van. Van die onverwachte en mooie rit over Memory Lane dankzij een rood stoplicht en een ietwat ongeduldige aard.