De zaak Roodkapje

Er was eens een gewoon vrouwtje. Een gewoon, nuchter vrouwtje dat als gewoon, nuchter kind al detective wilde worden. Of schrijfster. Maar het liefst nog detective èn schrijfster tegelijk. Dat gebeurde dus ook.
Zo ongeveer dan.

Het gewone vrouwtje was namelijk nuchter genoeg om te begrijpen dat het onderzoeken van misdaden gevaren en gedoe met zich mee kon brengen en zij besloot dan ook er alleen maar over te schrijven. Met veel enthousiasme en een beetje een eigen draai.

De redactie van Syl’s blog is daarom vereerd met de toestemming van het gewone, nuchtere vrouwtje (jammergenoeg en logischerwijs niet die van de erven van de gebroeders Grimm) om haar verslag hier te publiceren.

De Zaak Roodkapje, door een gewoon, nuchter vrouwtje

“Het verhaal van Roodkapje is anders als de wolf het vertelt” luidt een bekend gezegde. Men wil hiermee aantonen dat er altijd meerdere kanten aan een verhaal zitten. Dat van die meerdere kanten, daar ben ik als gewoon, nuchter vrouwtje het mee eens maar het gezegde op zich vind ik totaal fout bedacht. Die wolf heeft het immers nooit kúnnen vertellen! Het beest is tijdens zijn gewelddadige aanhouding immers overleden.

Het verhaal van Roodkapje is om die reden altijd maar vanuit één kant verteld. Ik zocht daarom misdaadonderzoeker en cold case-deskundige Peter R. de Vos op en interviewde hem over één van de meest besproken misdaden uit de sprookjesboeken: de zaak Roodkapje.

“Iedereen kent dit verhaal en alles wees er indertijd op dat De Boze W. niet alleen de dader maar ook de énige schuldige was,” aldus Peter R. die er overigens aan hecht om niet de volledige achternaam van de dader te gebruiken totdat alles tot in de puntjes duidelijk is. “Maar dankzij anonieme bronnen, de opkomst van forensisch onderzoek en bovenal mijn eigen slimmigheid zijn er zoveel opmerkelijke details boven water gekomen dat men zelfs bij justitie twijfelt of de gebeurtenis zich wel zo heeft afgespeeld als de gebroeders G. het hebben beschreven.”

En Peter R. begint met zijn bekende zeurderige nasale stem op te sommen:

- Waarom liet De Boze W. Roodkapje de bloemen naast het pad plukken? Hij had immers al de informatie rondom de woonplaats van de oude vrouw gekregen? Hierdoor was er geen reden meer om het kind ongedeerd te laten. Was hier compassie in het spel? Hij had in ieder geval kennelijk niet de intentie om het meisje wat aan te doen. Waarom later wel?

- Waarom had Roodkapjes moeder haar dochter in haar eentje weg laten gaan? Door een donker bos zelfs! Dit is voor mij blijk van slecht ouderschap. Wilde zij van het kind af? Uit min of meer betrouwbare bron heb ik vernomen dat moeder een nieuwe relatie had die het niet goed met het kind en zijn aanstaande schoonmoeder kon vinden. In hoeverre speelde haar nieuwe vriend hierin een rol? Deze vriend had zich overigens nooit gemeld.

- Roodkapje was overduidelijk minderjarig, toch had haar moeder een fles wijn in het mandje gedaan. Ook dit duidt op slecht ouderschap. En op de mogelijkheid dat grootmoeder een alcoholprobleem had.

- Hoe had De Boze W. zo gemakkelijk het huis van de oude vrouw binnen kunnen komen? Was de deur wel goed afgesloten zoals je in een bos zou mogen verwachten? Dat hij de stem van Roodkapje zou hebben nagedaan en dat haar oma hier ingetrapt zou zijn, wil er bij mij echt niet in! Tenzij…. zie “alcoholprobleem”.

- Waarom had De Boze W. de kleren van de oude vrouw aangetrokken? Hij had het meisje toch gemakkelijk direct bij binnenkomst al kunnen overvallen?

(Dit was overigens een vraag waarmee de weduwe van De Boze W. toentertijd lang geworsteld heeft. Voor de zaak op zich is het volgens mij niet zo erg van belang.)

- Hoe kon het dat de jager zo snel ter plaatse was? Was dit toeval zoals de gebroeders G. ons zo graag wilden laten geloven? Aangezien wolven wel kunnen huilen maar niet snurken, lijkt het mij onwaarschijnlijk dat de man op dit geluid afgekomen moet zijn. Had de jager misschien een andere reden om in te breken in het huis van de oude vrouw?

- Waarom is De Boze W. zonder tussenkomst van een rechter meteen veroordeeld en ter dood gebracht? Was men bang voor zijn getuigenis? Zijn getuigenis dat de oude vrouw en haar kleindochter opvallend gemakkelijke prooien voor hem waren? En wie is hier “men”?

“Al met al,” vervolgt de lokaal zeer beroemde misdaadonderzoeker, “zijn er veel aanwijzingen die een ander licht op de zaak Roodkapje werpen. Het is wel duidelijk dat De Boze W. de uiteindelijke dader was maar was de moeder wel zo onschuldig? Had die grootmoeder nog wel alleen kunnen wonen? Wat was de rol van de jager? Was het trouwens wel jachtseizoen?”

De misdaad is allang verjaard maar Peter R. de Vos zal niet rusten totdat hij het naadje van de kous weet. “Ik wil de nabestaanden van De Boze W. graag geruststellen dat het alleen de bloeddorstige aard van het beestje, in dit geval van hun over-over-overgrootvader, was die hem deze misdaad deed plegen en dat het geen geval van voorbedachte rade en/of een moordopdracht was. Persoonlijk ben ik er steeds meer van overtuigd dat hier ernstig sprake is van uitlokking en kwade opzet door derden."

Omdat ik, een gewoon, nuchter vrouwtje, dit onderzoek graag steun en razend nieuwsgierig professioneel geïnteresseerd ben naar de uitkomst, deel ik hieronder de oproep van de heer De Vos:

Mocht iemand onder u meer informatie hebben over deze misdaad, dan wordt u vriendelijk doch zeer dringend verzocht dit te melden bij Peter R. de Vos of de politie in uw eigen sprookjesbos.