Zondagavond - filmavond

De R is weer in de maand en dat betekent voor ons: zondagavond - filmavond. Om de beurt kiezen Peter en ik elke week een film uit en dan gaan we gezellig samen voor ons grote scherm zitten. De een verheugt zich op zijn/haar keus en de ander is benieuwd wat hij/zij voorgeschoteld krijgt.

Allebei zijn we hier redelijk competitief in; we doen onze uiterste best om de ander zoveel mogelijk te verrassen en negenenhalf van de tien keer lukt dat ook. De meest uiteenlopende films en genres hebben we zo gezien. Van historische films tot science fiction, van documentaires tot Disney en heel veel moois, boeiends, grappigs, spannends, enzovoort er tussenin. 

De nieuwsgierigheid waarmee dit nieuwe seizoen zou worden afgetrapt was dan ook behoorlijk hoog.

En viel zeer zwaar tegen.

Wat een baggerfilm!

Het was een soort kruising tussen een rampenfilm en iets wat voor horror door moest gaan. Rampenfilms kan ik aan - horror daarentegen… heel erg niét. Ik houd niet van schrikken. En zeker niet van eng om het eng zijn. Na de eerste keer ga ik met mijn handen voor mijn ogen zitten, na de derde keer probeer ik zodra er een dreigend “muziekje” klinkt mijn ogen én mijn oren tegelijk dicht te houden. Dat kijkt niet echt ontspannen.

Wat de titel van die baggerfilm is ga ik hier niet zeggen (je weet maar nooit wat ik dan misschien over mij heen krijg). Ik zal de inhoud wel een beetje beschrijven maar bedenk goed dat ik hierbij absoluut niet objectief of zelfs een beetje positief zal zijn. En het zou zomaar kunnen dat ik dan dingen verklap. Als je dit vervelend vindt, moet je hier op dit punt stoppen met lezen want nu komt mijn niet-objectieve, niet-positieve, wel erg kritische recensie. (Voor zover je van een recensie kan spreken als die geschreven is door iemand die driekwart van de film met haar handen voor haar ogen heeft gezeten.)

De film gaat als ongeveer volgt: door bepaalde omstandigheden (altijd weer archeologen die net te diep graven) komen er verschrikkelijke, vliegende wezens vrij. Grote zwermen bedreigen van het ene moment op het andere de hele wereld. Zij vallen mensen aan en scheuren jong en oud aan flarden.

(Op dit moment had ik af moeten haken maar ja, gezellige eerste filmavond samen…)

Die enge, altijd opeens vanuit het niets opduikende beesten hebben één handicap (omdat de film anders natuurlijk na de eerste aanval afgelopen zou zijn): zij kunnen niets zien, alleen “erg goed” horen. Zodra hun oren het geluid van een levend wezen opvangen (op het geluid van kerkklokken reageren zij niet) is het einde verhaal van dat levende wezen.

(Die aanhalingstekens rond "erg goed" gebruik ik omdat zij wèl een ratelslang in een betonnen rioolbuis horen maar kennelijk niet het vullen en weer leeg laten lopen van een bad.)

De slimme mensen begrijpen al snel dat zij heel, heel stil moeten zijn. De slimme mensen sturen deze waarschuwing echter niet via tekstberichten op de tv maar laten hun verslaggevers dit luidkeels doen. Tja.

De hoofdpersonen in dit drama zijn oma, moeder, vader, dochter en zoontje. Omdat de dochter doof is, “spreekt” dat hele gezin gebarentaal en dat komt onder de gegeven omstandigheden natuurlijk erg goed uit! Sttttt....

Waarom zij dan toch ook tegen dat meisje blijven fluisteren en waarom dat meisje dan ook terug fluistert (niet zo erg sttttt....) vond ik persoonlijk nogal dom, op z'n minst niet logisch. Ik snapte bovendien niet hoe dat kind niet één enkele keer per ongeluk, want doof, op krakende takjes stapte. O, en helemaal niet waarom iemand met een geweerschot een blaffende hond stil probeert te krijgen. Stttt?

Ik begrijp dat niet elk verhaal, elke film honderd procent waterdicht logisch kan zijn maar de hoeveel ónlogica in deze film maakte mij, naast al dat stomme en overbodige schrikken, superchagrijnig. Vanachter mijn handen voorzag ik onze eerste gezellige filmavond van de ene kritische sneer na de andere schampere opmerking.

De film eindigde overigens alsof de regisseur het ook allemaal zat was: vrij abrupt.

Ons filmseizoen kan vanaf nu dus alleen maar beter worden.

Van wie deze eerste keuze kwam ga ik hier ook niet verklappen. Het enige wat ik hierover kwijt wil, is dat het niet degene is die ik elke dag in de spiegel zie. En dat de eerstvolgende twee (!) films door míj gekozen zullen worden.

Ik verheug me nu al op aanstaande zondagavond!