Wat zou je redden uit
een brand?
Welke vervelende
gewoonte wil je afleren?
Wat doe je het liefst
op zaterdagmorgen?
Vriendin J. en ik zaten samen heerlijk onderuit op loungebanken op
een terrasje langs de Rijn in Arnhem. Het was een zonnige dag, we hadden elk een
lekker drankje en heel veel plezier. Kort tevoren had ik het boekje “Een vraag
per dag” gekocht en al bladerend las ik wat vragen voor. Wij verrasten elkaar
maar vaak ook onszelf met onze, dankzij de zon en ook wel onze consumpties,
spontane antwoorden. Ons gelach moet op sommige momenten aan de overkant van de rivier te horen zijn geweest.
Wat is jouw geheime
passie?
Wat ligt er in jouw
koelkast?
Welk nieuw woord heb
je onlangs geleerd?
Het is een bijzonder boekje. Er staan 365 vragen in, voor
elke dag dus eentje, en het is de bedoeling dat je elke dag jouw antwoord in de
ruimte eronder schrijft. Als je dit vijf jaar volhoudt, er staan vijf vakjes
onder elke vraag, heb je een uniek beeld van hoe je smaken, ideeën, meningen
maar ook je zorgen en voornemens veranderd zijn. Of juist hetzelfde zijn
gebleven.
Een klein jaar geleden vond ik in een boekhandel een vijf
jaren-dagboek: “Een zin per dag”. Het is een andere versie van dat vragenboekje. Hierin is op elke pagina ruimte om vijf jaar lang in één zin
(vakje) je dag te beschrijven.
Ik viel voor dit concept omdat ik het altijd jammer heb gevonden
dat het me nooit gelukt is om een dagboek bij te houden. Niet langer dan een
maand of twee tenminste. Eén van de belangrijkste redenen waarom ik het niet
lang volhield was omdat ik er eindeloze verhalen in schreef. In dit boekje is
daar geen ruimte voor; ik moet daarom wel kort en bondig zijn. En als ik nu een
dag oversla, word ik door een lege pagina aangestaard. Daarom schrijf ik “al”
een klein jaar trouw en heb ik zo mijn record van die amper twee maanden ruim
gebroken. Het is nu al leuk om terug te lezen wat mij “toen” bezighield, waar
ik boos over was of blij of verdrietig, waar ik mij zorgen over maakte en hoe
bepaalde “grote” problemen inmiddels kleintjes zijn geworden of zelfs niet meer
bestaan. Het is soms naast leuk ook geruststellend.
Over welk onderwerp
wil je het niet meer hebben?
Wie is jouw rolmodel?
Wanneer zat je voor
het laatst op een roze wolk?
Ik hoop van harte.... nee! Ik gá mijn uiterste best doen om
het schrijven in deze boekjes zeker vijf jaar vol te houden. Het dagboekje houd
ik voor mijzelf maar het vragenboekje deel ik met mijn omgeving. Geregeld stel
ik er een vraag uit en dat levert dan grappige en vaak verrassende gesprekjes
op.
Die middag aan de Rijn hebben J. en ik dúbbel gelegen om de
vraag “Waar word je ongelukkig van?”. Je zou misschien trieste voorbeelden verwachten
maar er schoten ons telkens andere dingen te binnen waar we absoluut niet tegen
kunnen en dat die dingen steeds absurder werden lag vast (ook) aan, ik noemde
het al eerder, de zon en onze consumpties.
Welke groente eet je
het liefst?
Welk advies zou je een
kind van acht jaar geven?
Waar zie je jezelf
over vijf jaar?
Graag op een fijne plek, lezend in mijn boekjes, met een
grote glimlach op mijn gezicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten