Nog drie weken en een dag.
Nog tien werkdagen.
Nóg tien, nog máár tien.
En o, wat voelt dit, dit besef van bijna stoppen met werken, van bijna elke-dag-weekend, ráár.
Raar.
Ik zit niet gauw om woorden verlegen en kan vaak redelijk dingen en gevoelens beschrijven maar nu kom ik niet verder dan ráár.
Nou vooruit, ik doe een poging:
Stel: je wil graag verhuizen. Je oude huis is het niet helemaal meer. Je bent het ontgroeid, je wil liever iets nieuwers, iets anders met minder onderhoud, een ruimere tuin, met wat meer mogelijkheden vooral. De straat, de buurt… ach, het is er niet meer zoals het vroeger was…
Dan, na lang zoeken, rekenen en overdenken, vind je hét huis. Je gluurt door de ramen naar binnen en loopt er omheen.
Er borrelen allerlei plannen in je op en je ziet het al helemaal voor je: dáár kan de bank en dát is een mooie plek voor de eettafel, zo fijn in de ochtendzon. Die lichte zijkamer is perfect voor een boekenkast met leesstoel, of toch voor een bureautje om aan te schrijven met uitzicht op de tuin.
In die tuin moeten natuurlijk veel bloemen komen. Bloemen en kruidenplanten, een nieuw vogelhuisje natuurlijk. Dan kan in die schaduwhoek de loungeset, op dat achterste stuk waar de zon meer komt het ligbed en, en, en…
Je kan niet wachten tot de verhuizing.
Dan is het bijna zo ver. Nog tien dagen...
Je hebt al het een en ander ingepakt en loopt de laatste rondjes door je oude huis. Je staat in de badkamer en je staart naar het bad. Een blik op zolder, in de slaapkamers. De herinneringen buitelen door je hoofd. Je gaat naar de woonkamer en weet nog hoe gezellig het daar altijd was met familie, met vrienden. En dan de keuken. Ach, wat was je blij met die keuken na de laatste verbouwing!
De keuken in het nieuwe huis zal ook fijn en praktisch en gezellig zijn. Het hele nieuwe huis zal fijn en praktisch en gezellig en vooral vol nieuwe mogelijkheden zijn.
Maar nu sta je even stil bij alles wat goed was in het oude huis.
Nu ben je je zo bewust van wat je achterlaat en wat je zal missen.
Nu ben je even wat minder bezig met al dat nieuwe wat komen gaat en waar je zo naar uitkijkt.
Nu voelt het goed en spannend en tegelijk ook wat verdrietig.
Nu voelt het ráár.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten