Doelloos

 

“Ja, met mij gaat het ook wel goed. Z’n gangetje, zeg maar. 

 

En op het werk... ach, wat zal ik zeggen? Er moet steeds meer in minder uren gebeuren, lijkt het wel. De kwaliteit wordt er zo niet beter op en het plezier ook niet.  

 

Als ik jonger was, had ik vast een andere baan gezocht. Wat meer uitdaging kan ik wel gebruiken. 

Maar ja...  

 

Wie? O, dat is een nieuwe collega. Nee, inwerken is er niet meer bij. Nauwelijks tenminste. Zo lastig is dit werk ook weer niet, vindt “men” dan. Niet als je alleen de standaarddingen doet. Voor de extra service, wat verdieping, dat wat het leuk en boeiend maakt, is toch geen tijd meer voor. 

 

Ja, dat is echt jammer. Het inspireert ook niet. En op de een of andere manier vreet het energie. Soms vraag ik mezelf af wat ik nou zo’n dag gedaan heb dat ik er zo moe van ben. Als ik thuis aan het stofzuigen ben voel ik me bijna nuttiger dan op het werk! Ha ha ha! 

 

En jij dan? Wat doe jij nu zoal? Je mist het werken niet? 

Ja, het is nu fijn weer om te wandelen en te fietsen. Lekker gezond ook. Sporten, ook zoiets. Goed, hoor! 

Heerlijk toch om er nu de tijd voor te hebben. Klussen, lezen, documentaires kijken, wat meer dan alleen wat hoogtepunten van het journaal meekrijgen... Ha, na een werkdag val ik erbij in slaap! 

Naar een museum, ook altijd leuk en interessant. O, als ik toch meer tijd zou hebben! 

En puf natuurlijk. 

 

Tja... 

 

Wat? Ook met prepensioen? 

 

Ik? 

Nee joh, ik ben nog lang niet aan stoppen toe. Het lijkt me ook wat, eh, toch wat léég zo zonder werk. 

 

Beetje doelloos, als je begrijpt wat ik bedoel.”