Eenmaal, andermaal...

Voordat je dit stukje leest moet je weten dat ik een watje ben op het gebied van geld en geld uitgeven. Voor cijfers draai ik mijn hand niet om, ik kan ook redelijk goed hoofdrekenen, maar zodra er eurotekens voor die cijfers staan begint het te schemeren voor mijn ogen. Op een impulsieve aankoop zul mij ook niet snel betrappen. Peter is daarentegen... anders. Héél anders dan ik op dat gebied. Niet dat hij geld over de balk smijt maar zijn argumenten om iets te kopen zodat je het drievoudige (minstens!) van het aankoopbedrag kunt besparen om het vervolgens met zes keer winst te verkopen zijn legendarisch doch (voor mij letterlijk) onnavolgbaar.

Toch was ik degene die besloot om op een bepaalde veilingsite te kijken en er zelfs een account aan te maken. Een rondvaart voor vijf euro! Een etentje voor twee personen voor een tientje! Naar Parijs voor bijna niks! Ik werd er gewoon een beetje hyper van.

Ik begon mee te bieden.
Ik werd prompt overboden.
Ik schreeuwde zachtjes van schrik.
Ik tikte een wat hoger bod in.
Ik werd weer overboden.
Ik schreeuwde iets luider van frustratie en schrik.
En dat alles met een klok in beeld waarop de secondes wegtikten want zo’n aanbieding is natuurlijk maar een bepaalde tijd geldig. Dat alles herhaalde zich nog een keer en aan het eind van mijn eerste veilingsessie had ik niks behalve een hardnekkig trillend spiertje bij mijn linker oog.

Peter leek het in eerste instantie alleen wat geamuseerd aan te horen. Niet veel later bleek hij, ik had het kunnen weten, al volop mee te doen. Maar waar ik heel voorzichtigjes en steeds nerveuzer naar de geboden bedragen staarde en (daarom) telkens te laat of te laag met mijn bod was, zat hij al snel geroutineerd te bieden en te berekenen. Waar ik na een kwartier op die site behoefte had aan een uurtje bijkomen in een verduisterde slaapkamer, had hij het vlak na het aanmaken van zijn account al over “die beginnelingen” die “zo dom” want “veel te vroeg” aan het inzetten waren. Nee, het kwam op die laatste seconden aan! Die seconden die mij dus de das omdoen. Zelfs als ik alleen maar meekijk.

Nu, na een paar uur, hebben we een etentje voor twee, een hotelkaart en een hotelovernachting. Allemaal dankzij Peter. Vannacht gaat hij misschien door voor een paar dagen op Ameland. Het is allemaal wel leuk en voordelig en alles en zo, maar ik kan de spanning hier in huis niet veel langer meer aan.

Ik denk dat ik Peter maar in de veiling gooi. Het bod is twee uur geldig. Exclusief vier euro administratiekosten.
Wie biedt?