Vandaag

Buiten mijn raam lijkt er iemand met een lichtknopje te spelen. Het ene moment is onze tuin stralend verlicht en het andere in schaduwen gehuld. Zo van achter het glas heeft het wel wat, maar het nodigt niet bepaald uit om naar buiten te gaan.



Ik denk dat ik zo toch wel een rondje ga rennen. Of morgen...



Ik ben dankbaar voor mijn dikke ovenwanten. Toen ik begin van de middag op die ene grote pit rundvlees aan het braden was, hing ik weer eens met zo’n want in het vuur. Ja, iedereen-die-mij-weleens-in-de-keuken-bezig-heeft-gezien, alwéér.

 Dat had dus zomaar mijn hand kunnen zijn!

Zie de zwarte duim!

In de keuken ruikt het nu heerlijk naar draadjesvlees-in-wording. Al een paar uur lang. (Nee, niet naar aangebrande ovenwant!) Het wordt nu echt tijd om Peter in de gaten te houden als hij richting de keuken loopt...



Ik draag mijn Wordfeud-t-shirt. Gekregen van iemand die eerst alleen een Wordfeud-tegenspeelster was en nu ook, sinds een spannende blind date, een lieve vriendin. (Ingrid, speciaal voor jou, hier een foto!)

Ik maak vanmiddag jachtschotel. Met veel appel, gebakken uitjes, en aardappelschijfjes. En draadjesvlees natuurlijk.

Ik verheug me nu al op het avondeten! En aangezien wij twee dagen met een ovenschotel doen, is er voor morgen, als ik avonddienst heb, nog een schaaltje over. Ik verheug me nu ook al op morgenavond! Nee, dat is overdreven.



Ik ga zo echt dat rondje lopen. Echt. Of toch morgen...


Ik hoop dat het gauw (weer) echt lente wordt. Ik wil de bakken in de tuin met voorjaarsbloemen vullen, zonder jas buiten lopen, lui achterover in een lekkere tuinstoel boven mijn boek in slaap vallen en dat het nog lang licht is als ik uit mijn werk thuiskom.

 Ik... O, wacht even. Ben zo terug..

 wacht even...

Ben ik me daar toch zomaar dat rondje gaan lopen! In plaats van morgen, ja. Het ene moment zat ik nog in mijn Wordfeud-shirt deze zinnetjes te tikken en het volgende moment stond ik mijn loopschoenen aan te trekken. Ik zou zó graag deze zelfdiscipline ook op andere gebieden hebben! Echt, wat zou ik dan een schoon huis hebben, een opgeruimd schoon huis. Een opgeruimd bureau. Lege to do-lijstjes. Geen kleren in de was die ik net aan wilde trekken. En planten, wat zou ik dan opeens veel planten hebben... Groene dus, hè, geen droge, bruine takken zonder blaadjes.

Nou ja.


Ik leer het misschien wel ooit, om gestructuur... gestuctru... eh, hoe spel je dat? Ge-struc-tu-reerd, om gestructureerd te zijn.

Dus.

Misschien.

Ooit.

Maar dan... Dan heb ik dat opgeruimde, schone huis!


Een van mijn favoriete dingen is dagdromen.