Op de groentenafdeling

“Zo, gaat u lekker sperzieboontjes eten vanavond?”

“Nou, ze zijn voor morge....”

“Mijn man en ik zijn ook zo dol op boontjes. Eerst kook ik ze en dan bak ik ze een beetje op met een uitje en wat spekblokjes. Moet u ook eens proberen vanavond!”

“Morgen misschie...”

“Mijn zus, hè, mijn ene zus, die kan geen sperziebonen zién! Die gruwt ervan! Snapt u dat nou?”

“Ach, smaken verschil....”

“Maar ja, die heeft nou ook andere problemen. Haar buurvrouw heeft net een nieuwe heup en nou heeft mijn zus aangeboden om de hond voor haar uit te laten. Nee, niet ’s avonds natuurlijk, dan is de buurman thuis, maar overdag, tussen de middag. Durft u ’s avonds alleen over straat?”

“........”

“Ik ook niet! En dat is allemaal goed en wel, en heel aardig van mijn zus. Ja, zo is zij, dat zit in de familie, wij zijn met vier zussen en we doen allemaal graag wat voor een ander. Maar goed, die zus van mij, dus, met die buurhond die zij nu ’s middags uitlaat, die zus is eigenlijk bang voor honden. Snapt u dat nou?”

“Tja, ik....”

“Nee, ik ook niet. Maar ik vind het wel sneu voor haar, al moet ik stiekem lachen als ik eraan denk hoe zij dus elke middag bang met dat beestje door de wijk loopt! Met die hakjes van haar en dan die hond aan zo’n lange lijn en dat-ie dan om haar heen draait en zij weer... Och jee...”

“Jeetje ja. Maa...”

“Dus ik dacht, ik doe ook wat aardigs, ik kook een extra schaaltje witlof voor mijn zus. Daar is zij dol op. Als zij dan met die hond aan het lopen is, dan heeft zij tenminste iets lekkers in de koelkast klaarstaan. Als troost, zeg maar. Lekker witlof in de ham en dan met veel kaas erover. Maakt u ook zo de witlof klaar? Moet u eens proberen. Gewoon doen! Morgen!”

“Ik eet morgen al die sperz...”

“Gezellig, hè, zo’n praatje bij de super! Dat heb ik nou altijd. Dat mensen zomaar hele verhalen tegen mij ophangen. Dat heeft niet iedereen, hoor. Ik wel. Dat komt, ik praat niet alleen, ik luister ook. Mensen zouden meer naar elkaar moeten luisteren. Ja toch!”

“.......”

“Mijn man zegt altijd als ik boodschappen ga halen: ‘Nou tot over een paar dagen maar weer.’ Omdat mensen dus altijd tegen mij gaan praten en dat ik dan luister, snapt u wel. Heeft u dat ook weleens?”

“O, soms.”