donderdag 13 september 2012

Kwart marathon


Jullie kennen vast wel dat blije gevoel als je na heel lang zoeken eindelijk de perfecte schoenen/jurk/broek vindt. Tegen een redelijke prijs en in precies de goede kleur ook nog!

Waarschijnlijk, hopelijk, kennen jullie ook dat voldane gevoel aan het eind van de dag als je alle punten van je to do-lijst hebt kunnen afwerken. De lijst leek zo lang, wàs ook wel lang maar het is gelukt: jij hebt alles afgekregen!

En dat gevoel van trots omdat je iets bereikt hebt waarvan je dacht dat het te hoog gegrepen voor je was? Ooit-ooit zou je het wel kunnen, dacht je verlangend en dan opeens is het “ooit”. Trots voel je je dan, trots en sterk.

Ja? Is het allemaal herkenbaar? Hebben jullie het? Blij, voldaan, trots en sterk, dus.

Tel ze nu bij elkaar op en ook de niet-lopers onder jullie weten dan precies hoe ik me vanavond voelde na mijn hardlooprondje. Hardlooprond punt, geen “-je” erachter. Want vandaag liep ik namelijk 10,5 kilometer. Het ging niet snel maar het ging zonder wandelmomenten. Oh, ik kan me nog heel goed herinneren dat ik amper 10,5 minuut achtereen kon hardlopen! En dan nu tien-en-een-halve-kilometer... Aan één stuk...

Dat, mensen, is dus wel mooi een kwart marathon!


WOOHOO!!!





4 opmerkingen:

Piet P. zei

Ja, ik ken het gevoel dat je tracht op te roepen, maar die dingen die jenoemt om te vergelijken zinken volgens mij in het niet bij dat lopen. Ik ben stinkjaloers.

Sylvie zei

Bespeur ik daar een wens om ook aan hardlopen te beginnen?? Echt waar?
Ik heb het schema waarmee ik mezelf naar een half uur trainde nog liggen en de euforie na het halen van 8 minuten aaneengesloten is ook bijzonder groot, kan ik je verzekeren; zal ik het je sturen? Uit hoogstpersoonlijke en recente ervaring weet ik dat je in een prachtige loopomgeving woont, dat deugt dus alvast ;)

Piet P. zei

Ho, Ho! Nee, nee! Ik ben ook erg jaloers op Cecilia Bartoli, maar zelfs 135 jaar zanglessen zullen niets opleveren dat in er in de verste verte maar op líjkt!
Maar jouw inspanningen- en afspraken met jezelf- op fysiek terrein zou ik kunnen transformeren naar iets wat wel haalbaar kan zijn voor mij en als ik dát zou kunnen opbrengen, dan zou ik erg voldaan zijn.
Dat komt dan, om bij C.B. te blijven, neer op het niet vals en in de juiste maat zingen van " Naar het Zwoerdjesland" (Schmidt/Friederich) terwijl jij moeiteloos een Mozart-aria over het voetlicht brengt.

Francine zei

*grote dikke glimlach*

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...