Het afgelopen weekend

Het afgelopen weekend heb ik boodschappen gedaan, een beetje in huis geruimd, een was gedraaid en een hele ochtend samen met een zus de flat van mijn moeder zo goed als ontmanteld. Dat laatste was een pittige klus. Een nare klus.

Het afgelopen weekend heb ik samen met Peter twee keer heerlijk uitgebreid ontbeten (we vergaten allebei de verse jus maar daar wist ik zondag aan het eind van de middag wel raad mee), in de kou en regen over de markt gelopen, wat gedronken in een stadscafé en daarna lekker en ook lekker gemakkelijk iets te eten gehaald bij de chinees. Heb ik samen met hem voor de tv gezeten, hij op de bank, ik op een kussen op de grond, hij kijkend naar een programma ondertussen spelend met mijn haar en ik lezend en genietend.

Het afgelopen weekend ben ik bij mijn moeder geweest. Heb ik haar zeker tien keer in anderhalf uur uitgelegd dat ze nog moet wennen, dat ze het goed doet, dat wennen altijd moeilijk is, dat als “de anderen” niks tegen haar zeggen, dit niet betekent dat ze haar niet aardig vinden, dat warm eten om vijf uur in plaats van om half één echt wel kan, dat zìj verhuisd is maar dat wìj nog steeds wonen waar wij wonen en dat wij haar echt, echt niet vergeten. Nooit. Ik heb samen met haar appeltaart gegeten en ik heb haar voorgelezen.

Het afgelopen weekend heb ik in de storm hardgelopen. Heerlijk hardgelopen. Voorovergebogen tegen de wind in, bijna over mijn eigen benen struikelend als die wind van opzij kwam en licht achteroverleunend als hij mij vooruit duwde omdat ik het gevoel had anders voorover te duikelen. Met herfstblaadjes in mijn haar en tintelende wangen. Uitwaaien, heerlijk uitwaaien, letterlijk en figuurlijk uitwaaien.

Het afgelopen weekend heb ik twee potjes Wordfeud verloren maar ook twee gewonnen. Heb ik iemand getroost, iemand om hulp gevraagd, iemand een complimentje gemaakt en iemand geknuffeld. Ik heb verse bloemen in een vaas gedaan en een scheutje wodka door de verse jus. Ik heb gehuild, gelachen en gezongen. (Sorry voor dat laatste...)

Het afgelopen weekend heb ik sinds lang weer eens een boek in bijna één adem uitgelezen. ’s Middags languit op de bank, ’s avonds lekker in bed, me helemaal verliezend in een o zo spannend boek. Op driekwart dacht ik te weten wie de dader was, vlak voor het einde bracht de auteur mij toch aan het twijfelen maar uiteindelijk bleek ik het toch goed te hebben. Heb ik gelezen om even weg te zijn van de werkelijkheid. En dat lukte.

Het afgelopen weekend was zo goed als het maar kon zijn. Het was zoals wel vaker minstens één dag tekort maar het was een goed weekend. Ja, het was best wel een goed weekend.