Relaxen...

Ze had mijn stukje over het vertrek van Paul gelezen en wilde weten of het gefladder in mijn maag al wat tot rust was gekomen. En: “Zijn jullie die dag nog in Brussel of daar in de buurt blijven hangen?” Maar toen kwamen er opeens heel veel mensen boeken inleveren en werd het ook aan de inlichtingenbalie druk. “Het gaat goed, hoor, en ik blog er binnenkort wel over!”, riep ik dus gauw en “Fijn zo!” antwoordde zij.

Dat was (*kuch*) heel ruim een week geleden... 

Ik wijt deze vertraging maar aan het uitfladderen en het meer dan relaxte gevoel dat ik aan het badderen in Nijmegen over heb gehouden. Want daar zijn we dus naar toe gereden na het uitzwaaien. Het oorspronkelijke plan was om Peter voor zijn verjaardag in maart een overnachting in het Sanadome cadeau te doen maar toen vertelde Paul dat hij vanaf Brussel zou vliegen en konden wij niets in die buurt bedenken waar we genoeg afleiding in zouden vinden. In een stad lopen in de kou met je ziel onder je arm leek niet aantrekkelijk, liggen in warm water terwijl moeilijke gedachten uit je hoofd sijpelen wèl. Dus besloot ik om de verrassing een week naar voren te halen en [bescheidenmodus uit] dat was één van mijn meest sublieme ideeën ooit [bescheidenmodus weer aan].

Het badderen en zwemmen, het gelukzalig achterover zakken in het warme water, het drijven in het zoutwaterbad en zelfs (o ja!) het spontaan meedoen aan een aquarobic-les: dit alles deed precies waar wij met onze gespannen lijven en volle hoofden zo’n behoefte aan hadden. We dreven zachtjes de relaxstand in. We namen tussen het lavendelbad en de massagedouche een glas wijn bij de open haard en de gedachte dat we daarna niet in de auto hoefden te stappen maar gewoon in onze badjassen via een lift-met-uitzicht naar onze kamer konden was bijna te luxe voor woorden. 

Het hotel was fantastisch: ruim, licht, schoon, leuke zitjes, heerlijk eten, goede bedden en een uitgebreid ontbijtbuffet. Ik kon slechts één minpuntje ontdekken: ze maken er margarita’s van een kant-en-klaar-mix... Dit is, geloof me, ronduit gruwelijk!  Uiteindelijk heb ik een min of meer echte gekregen (de service is er ook goed) maar helaas was dat in een glas dat twee keer te groot is voor deze cocktail en bovendien zat er een rietje bij (waardoor het alcoholpercentage met factor drie omhoog leek te gaan). Lang verhaal kort: dankzij bijtijds ingrijpen van Peter kon ik de volgende dag toch genieten van het ontbijt. Ik kletste alleen wat meer dan gewoon voor het tijdstip en ik heb de gratis movie-on-demand die we na het eten zouden bekijken, gemist. (Eigenlijk heb ik mijn hele inslaapvallen gemist.)

Wat ik gelukkig niet gemist heb was de massage na het wéér badderen, het wéér buiten zwemmen en daarvoor dat lekkere ontbijt. “Lavendelolie, graag”, zei ik en: “Nee, ik heb nergens last van en ik lig prima zo...” om vervolgens tegen zo’n heerlijke bijna-sluimertoestand aan te hangen. Hé-mels! Zachte muziek, stevige handen die al je spieren vakkundig kneden... als ik eraan terugdenk vallen mijn ogen weer bijna dicht. Na die massage trof ik Peter met slome oogjes aan de thee en een fris watertje in de bijkom-ruimte. Vragen of hij ook zo genoten had, was zeer overbodig geweest. 

Vragen of we dit vaker zullen doen, is dat ook :)

(Maar dan zonder die "margarita"!)