Hoe zou het zijn met Robert?

Ik vraag me af hoe het nu met Robert zou zijn. Ik ben er niet helemaal zeker van of ik hem wel zo sympathiek vind maar hij zit behoorlijk in de knoop en ik heb met hem te doen.

Het is ook niet niks om huisarts te zijn *tegenwoordig*. Een huisarts die ruim de tijd voor zijn patiënten wil nemen en die dus niets van regels als negen-minuten-per-patiënt wil horen. Het is niet niks voor hem om constant van zijn assistente te horen dat hij “efficiënter” (zelfs met een computer, stel je voor!) moet werken. Van die assistente die steeds meer en steeds nadrukkelijker de boel voor hem regelt en die dat niet alleen al vijfentwintig jaar lang in de praktijk doet maar ook, zelfs, thuis, omdat die assistente ook zijn echtgenote is. Dat hem dat op een gegeven moment echt teveel werd, snap ik, maar dat hij dan meteen zijn vrouw een flinke oplawaai (zo van klets! op haar wang) verkoopt... Ik bedoel maar, was het kapotslaan van haar strijkplank niet voldoende?

Logisch hoor, dat Jacqueline, zijn vrouw dus, hem stante pede (na het kopen van een nieuwe strijkplank) zijn koffers heeft laten pakken. Ik vond het alleen niet zo slim van haar om hem in dat appartement met dat losbollige buurvrouwtje te laten wonen, dat meidje van half Roberts leeftijd. Robert heeft namelijk niet alleen een burn-out, hij zit ook nog stevig in een midlife crisis. Dat zag ik al op een kilometer afstand. Tja, dat had alle-touwtjes-in-handen-Jacqueline beter vooraf kunnen checken; dit is vragen om extra moeilijkheden. Niet dat Robert dat zo ziet, nee, Robert is als was in buurvrouw Jasmijns handen en Robert geniet er met volle teugen van. Tussen zijn huilbuien door. 

Mannen met een midlife crisis, ik vind ze wat sneu. Met hun nep-jolige gedoe, opeens die aandacht voor (te) jeugdige kleren en dito vrouwen, voor scootertjes en sporten. Roberts psychotherapeute krijgt tot dusver ook weinig voet aan de grond bij hem. (Overigens plaats ik bij haar zo mijn vraagtekens: hoe gezond is zo’n vrouw die wegloopt bij het vermoeden van relatieproblemen bij haar cliënten en die dan gaat vissen zonder aas aan haar hengel om vervolgens de vis uit te schelden die zich dan toch laat vangen? En zij zou Robert moeten helpen?)

Tja, Robert. Hij is niet alleen maar een sneue midlife crisis-man, hij heeft ook die burn-out en zijn bemoeizuchtige Jacqueline. Hij doet op zijn manier dapper zijn best maar volgens mij en zéker volgens Jacqueline redt hij het moeilijk zonder haar. Daarbij mist hij zijn patiënten en zal die Jasmijn, ik voorspel het je, het kan niet anders, een grote teleurstelling voor hem zijn. Och, die Robert Finkelstein... Die sneue, dwarse, lachwekkende maar zo herkenbare en toch/daarom ook best wel sympathieke Robert... Ik ben heel benieuwd hoe het met hem is en ik hoop zo dat het goed met hem komt.

Nog drie afleveringen te gaan...

Zondagavond 20.50 op nederland 2. Ook te zien via uitzending gemist.