Voor de workshop van gisteren hadden mijn collega’s en ik huiswerk opgekregen. We moesten ieder twee producten/diensten/activiteiten van onze organisatie, de bibliotheek, nemen. Eentje waar we veel en eentje waar we wat minder mee hebben, en daar moesten we dan zo enthousiast mogelijk over vertellen. Het was de kunst om dit zo te doen dat het niet duidelijk was bij welk product onze voorkeur lag.
Oké... Leuk! Eh... Wat moest ik in vredesnaam kiezen? Eh... eh... eh.... Jee!
Iets bedenken waar ik persoonlijk blij mee ben, was (gelukkig) niet moeilijk. Maar iets wat ik niet zo geslaagd vind... en daar dan toch een wervend praatje over houden, dat was, dat vond ik, behoorlijk lastig. Daarbij wilde ik natuurlijk niet door de mand vallen, in ieder geval niet meteen, dat was mijn eer te na. Ik heb gepeinsd en gepeinsd, en me natuurlijk ook afgevraagd waar mijn collega’s mee zouden komen.
Uiteindelijk is het gelukt, niet mij alleen maar ook mijn collega’s. Het was zó leuk om de diverse presentaties aan te horen. Sommige waren boeiend, andere grappig, leerzaam, ronduit verrassend en weer andere konden zo in een commercial of op een informatieve folder. En het was ook erg leuk om daarna te raden bij welk product de voorkeur lag. Vooral dat laatste was zo eenvoudig nog niet (wat natuurlijk pleit voor onze professionaliteit, ahem).
Afgezien van een aangename ochtend heeft het me meer opgeleverd dan ik vantevoren had gedacht. Wat mij eerst een pittige klus leek, het bedenken van de positieve punten van iets wat ik niet zo zie zitten, werd gaandeweg steeds prettiger om te doen. Ik werd gedwongen om met mijn mening te spelen en begon er van de weeromstuit anders tegenaan te kijken: misschien was het zo’n “slecht” product nog niet, als je het goed bekijkt zitten er best wel voordelen aan...
Het zou natuurlijk mooi zijn als ik hier een levensles, iets van een motto of desnoods een wc-tegelwijsheid uit zou halen en hier kon delen, maar de laatste keer dat ik in de spiegel keek, kon ik geen lichtgevend cirkeltje bij mijn achterhoofd ontdekken. En toen ik heel stil ging zitten en mijn ogen dicht deed, kwamen er geen diepzinnige one liners naar boven borrelen (ik kreeg alleen nog wat meer last van een jeukende muggenbult op een onhandige plek). Dus deed ik wat ik altijd doe als ik andere dingen moet doen: ik ging google’en en vond dit plaatje (zie boven). Het heeft niet alleen met presentaties te maken, met het goed kunnen verkopen van je organisatie, met voors en tegens van producten, het slaat op hoe je tegen je omstandigheden en de mensen om je heen aan kunt kijken. Zo positief mogelijk (en met veel humor).
Dus.
(En dan ga ik nu plakband zoeken om dat plaatje op mijn open deur te plakken...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten