Het was nog steeds pikkedonker toen zij wakker werd. "O
nee, niet weer..." kreunde ze zachtjes. Wat had haar nu weer gewekt? Lawaai
van buiten? Gekraak van een traptree? De koelkast die aansloeg en die ze
kennelijk toch kon horen ook al lag ze in het meest rustige gedeelte van het
huis? Wat het
ook was, ze was nu wakker en het was onwaarschijnlijk dat ze snel weer in slaap zou vallen. Och, was het teveel gevraagd om nog even te mogen slapen? Een paar uurtjes maar. Hoewel het wel een eeuw geleden leek dat zij naar bed was gegaan, voelde zij zich nog steeds niet uitgerust.
Zuchtend begon ze aan het gewone ritueel: ze draaide haar
hoofdkussen met de koele kant naar boven en nam een slokje water. Ze probeerde
te ontspannen. Ze telde over een hekje springende schaapjes, ze telde de
schaapjes achterstevoren. Ze dacht zo krampachtig niét aan wat haar
slapeloosheid kon veroorzaken dat ze uiteraard nergens anders meer aan kon
denken. Was dat akkevietje op haar verjaardag van laatst de oorzaak? Het was heel gezellig
geweest totdat haar ene tante - het mens was ook zonder een glaasje teveel op
al een jaloers portret - ruzie begon te maken met haar ouders. Het was maar
goed dat haar andere tantes de boel wat hadden kunnen sussen. Ach, die andere tantes....
gelukkig waren dat echte lieverds. En bij die gedachte dommelde ze zachtjes in.
Om even later voor de zoveelste keer wakker te worden. Van
een harde klap wist ze nu zeker. Nu was ze het echt zat en goed zat ook! Ze probeerde uit het
raam te kijken wat of wie dat geluid veroorzaakt kon hebben maar de klimroos langs de kozijnen belemmerde haar zicht. Ze
smeet haar kussen weer ondersteboven, stootte van de weeromstuit haar glas
water van het nachtkastje en vervloekte niet alleen haar kwade tante maar ook
elk geluidje dat haar kamer bereikte. Daar lag ze dan. Met een boos lijf,
met woedende gedachten en met stevig gebalde vuisten. Ze wilde slapen! Ze
wilde ongestoord slapen! En wee, o wee degene die haar zou wekken! Ze zou die persoon alle hoeken van haar kamer laten zien, pijn doen waar het het pijnste deed, met foto op Facebook zetten en taggen als de grootste loser ooit!
En net op dat moment, net op het moment dat Doornroosje in haar bed de verschrikkelijkste wraakacties lag te bedenken, hief onder haar raam de prins - want hij was het die daar lawaai stond te maken - zijn hakbijl om de laatste rozenstruik die tussen hem en de voordeur van het kasteel stond, een ferme houw te geven....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten