Book challenge 2017

Vaak als ik met het liedje “Music was my first love” meebrul meezing, vervang ik het woordje “music” door “books”. Ik ben dol, mijn moeder zei altijd “verzót”, op lezen. Al zolang als ik me kan heugen. Veel van mijn fijnste jeugdherinneringen hebben met lezen en boeken te maken:

Als zeven-, achtjarige weggekropen met een boek in de grote stoel onder het raam van onze flat. Buiten stonden mijn zusjes en buurkinderen te roepen wanneer ik nou eindelijk mee kwam spelen en ik deed dan net alsof ik hen niet hoorde.

Elke verjaardag en sinterklaas hopen dat er minstens één boek tussen de cadeautjes zat en elke keer weer blij “verrast” worden.

Samen met mijn zusjes iets mogen uitzoeken in een speelgoedwinkel en dan eindeloos bij het rek met Kluitmanpockets zoeken naar mijn favoriete schrijvers en het boekje met de meeste bladzijden uitkiezen.

Op vrijdagavond door de donkere portiek naar de brievenbus om te kijken of de nieuwe Tina al bezorgd was.

De enige periode waarin mijn liefde voor lezen iets minder was, was tijdens mijn middelbare schoolperiode. Toen werd lezen een verplicht nummertje en was ik ook niet eens vrij in mijn keuzes. (Degene die lezen-voor-de-lijst bedacht heeft, verdient wat mij betreft levenslang heel, heel grof wc-papier op zijn/haar toilet!) Gelukkig ging die fase voorbij en verslond ik weer boek na boek na boek na boek. “Gewone” boeken en ook luisterboeken. Totdat...

Totdat ik almaar leuke blogs op internet ontdekte en totdat wij een abonnement op Netflix namen. Van lieverlee begon ik minder tijd aan lezen te besteden en waar ik anders met gemak een boek per week las, betrapte ik mezelf erop dat ik soms aan twee weken niet genoeg had. Vlak voor de jaarwisseling besloot ik dat dat anders moest. Ik wilde de vaart, die flow weer terug. De flow die zorgt voor het blije gevoel bij het vinden van een nieuw boek van die ene fijne schrijver, van totaal ondergedompeld in een verhaal zitten, van los van de waan van de dag komen, van snel naar huis willen om weer verder te kunnen lezen, van vol verwachting aan een vers boek beginnen.... Ik wilde het weer terug. En dus...

Dus bedacht ik mijn eigen Book challenge. Vlak voor de feestdagen, toen ik met een stapeltje leesvoer aan mijn kerstvakantie begon, bedacht ik dat ik in het komende jaar een bepaald aantal titels gelezen wilde hebben. Aanvankelijk dacht ik aan dertig boeken, iets meer dan twee per maand, maar dat vond ik een (voor mij) te simpele uitdaging. Dertig boeken zou een kabbelend stroompje zijn en ik heb een lekkere vaart nodig. Daarom zette ik op het dubbele in en is het mijn doel om op 31 december 2017 zestig boeken gelezen te hebben.

Zestig, ja.

Zestig niet persé dunne boeken. Niét perse in de papieren versie en ook niet persé (uit het Engels) in het Nederlands vertaald.

Inmiddels is het half januari en ben ik, met “dank” aan een hardnekkige griep gevolgd door een vrije week, halverwege mijn zesde boek. Mijn vorderingen zal ik, net als bij de 100happydays-challenge in 2014, via een album op mijn Facebook-pagina bijhouden. Dan plaats ik bij de afbeelding van het boek ook een ieniemienie-recensietje. Voor de volledigheid èn voor het geval je een leestip kan gebruiken.

Zomaar.

Of omdat je, met uiteraard je eigen gekozen aantal, mee wilt doen...