Er lezen hier misschien wat Edenaren die mij afgelopen week een paar keer als een soort pizzakoerier door Ede hebben zien crossen.
Alleen dan zonder scooter maar op mijn fiets.
En dan zonder zo’n bak achterop maar met zware fietstassen.
Waar geen pizza’s in zaten maar boeken, veel boeken.
Overigens was ik natuurlijk niet echt aan het crossen maar meer aan het ploeteren, dit vanwege een stevige oostenwind, het feit dat Ede niet bepaald vlak ligt en omdat er, hier en daar, wat straten opengebroken waren.
Verder gaat de vergelijking met echte pizzakoeriers in nog een belangrijk opzicht niet op aangezien ik wèl net als zij rondreed met de oortjes van mijn telefoon in maar die coole gasten vast geen dingen roepen als “Wáár is over 600 meter?” en “Welke straat zei je??”. Dat komt omdat ik meer behoefte aan de navigatie van Google Maps had dan aan muziek (en in de auto altijd terug klets).
Voor de niet-bibliotheekleden (leden, niet kleden - ik lees zelf ook/wel steeds kleden) onder die Edenaren en voor andere lezers die hier niets van snappen leg ik het even uit:
Omdat de bibliotheken nu gesloten zijn, heeft onze organisatie de …….* service Bieb2Go bedacht. Edese leners kunnen via een formulier opgeven wat hun favoriete genre/schrijver is en, in het geval van kinderen, ook hun leeftijd erbij zetten. Aan de hand van deze info zoeken mijn collega’s en ik vijf boeken per lener uit, verwerken dit in de administratie en brengen deze pakketten vervolgens aan huis. Op de fiets dus.
(Voor het * hierboven mag je zelf op de stippellijn invullen wat je van deze service vindt:
o zeer attent
o onnodig risicovol (i.v.m. zoveel mogelijk binnenblijven en mogelijke besmetting via materialen)
o fijne aanvulling op het extra grote aanbod van e-books en luisterboeken
o overbodige aanvulling op het extra grote aanbod van e-books en luisterboeken
o behoorlijk arbeidsintensief (omdat Ede bepaald geen kleine plaats is)
o (eventuele eigen aanvulling)
Je mag meerdere rondjes aanvinken; er zijn, wat mij betreft, geen foute antwoorden.)
Omdat hierbij mijn betrokkenheid groter is dan mijn invloed heb ik besloten om er maar het beste van te maken (en natuurlijk mijn handen extra vaak te wassen).
Dit betekent niet dat ik als een blij ei wat rondloop en -fiets (er zijn nog genoeg, teveel, momenten waarop ik niet weet wat ik met al mijn zorgen, angsten en gevoelens van onzekerheid aan moet) maar wel dat ik er hier en daar wat luchtigheid en humor in probeer te gooien.
Dus:
Als er leners zijn die in hun pakket een exemplaar aantreffen dat, laten we zeggen, ietwat buiten hun comfortzone ligt, dan ben ik degene die je daarvoor mag bedanken (of schoppen). Ik ben toch maar niet zover gegaan dat ik een boek als “50 tinten grijs” tussen streekromans heb gestopt maar er zou zomaar een stevige thriller tussen zoete romannetjes terecht zijn gekomen of een historisch verhaal tussen verhalenbundels.
Graag gedaan.
Of sorry.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten