Ik zat al in de trein toen zij instapten en op de banken schuin tegenover mij gingen zitten. Twee jongens van een jaar of negentien, twintig. Hun rugzakken gingen open en er kwamen twee blikjes bier uit.
"Proost man!"
"Ja, lekkerrrr..."
Stoere jongenspraat in de trein, op niet al te zachte toon ook nog: ik kan me voorstellen dat je het niet boeiend vindt. Irritant misschien zelfs. Of zwaar vermoeiend als je net op de terugreis bent na een lange dag.
En toch, toch kan het erg de moeite waard zijn om te blijven luisteren. Ik was achteraf blij dat ik niet de oortjes van mijn telefoon had ingedaan om zo hun verhalen buiten te sluiten. Want na al het gepoch over nog steeds wat brak zijn van de vorige avond, de opsomming van de festivals waar zij komende zomer naar toe willen, hun vakantiebaantjes en meisjes die zo "emo" kunnen doen werd het opeens zomaar een heel ander gesprek.
"Had ik je al verteld dat mijn zus binnenkort weer naar Nederland, naar huis komt?"
En na het "Nee. Chill!" van zijn vriend hoorde ik over een zus die al een aantal jaar in het buitenland woont. Natuurlijk was er geregeld contact via facetime en app'jes, en werden er ook foto's en filmpjes door haar gestuurd maar zij werd toch "best wel" gemist.
"Maar nu komt ze eindelijk weer terug. Ik ga haar samen met mijn moeder van het vliegveld halen. Mijn vader weet van niks, het is een verrassing voor hem."
"Jullie hebben het hem niet verteld?"
"Nee, hij mist haar het meest van ons. Niet dat hij dat zegt of zo maar ik weet het wel. Ik zie dat gewoon."
"Vandaar de verrassing."
"Ja. Ik ben zo benieuwd hoe hij zal reageren!"
"Mooi man! Goeie actie!"
Inderdaad, dat vond ik ook. Een goeie actie, een prachtige verrassing en vooral een heel lief gebaar.
Echt fijn dat ik mijn oortjes niet ingedaan had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten