Leestips

Voor de bibliotheekleners die ik gisterochtend tegenkwam en die heel lief zeiden dat zij mij misten in de bieb (weliswaar met “vooral je leestips” erbij),

voor anderen die wel wat aanraders kunnen gebruiken, binnen of juist buiten hun favoriete genre

en ook

omdat het leesweer is (al is het wat mij betreft altijd wel leesweer)

en

omdat een (in ieder geval bij mij) bekend gezegde luidt dat je de vrouw wel uit de bibliotheek kan halen maar de bibliotheek niet uit de vrouw (oftewel: omdat ik het gewoon niet kan laten)

volgt hier een lijstje met, al zeg ik het zelf, behoorlijk diverse leestips.

 

Het zijn tips zonder uitgebreide recensies maar met (redelijk) korte beschrijvingen, zoals ik ze indertijd gaf aan leners die iets moois/spannends/interessants/anders-dan-anders wilden lezen. In mijn begintijd vertelde ik wat (te?) uitvoerig over een bepaalde titel maar al snel werd het een sport om een boek juist zo kort en bondig mogelijk aan te raden. Maar dan wel met, zoals een klant het ooit verlekkerd noemde, een cliffhanger.

 

Laat de wereld achter, van Rumaan Alam

Het begint met wat op een ideale vakantie voor het gezin lijkt: rust, tijd voor elkaar en dat alles in een gehuurde, luxe villa in een prachtige omgeving. Maar dan staan opeens de verhuurders in paniek op de stoep: er is een totale landelijke black-out. Er is geen internet, geen mobiel bereik, geen televisie en men heeft dus geen enkel idee wat er gaande is. Is dit een tijdelijke storing? Is dit "het einde"? Hoe gaan de twee op elkaar aangewezen gezinnen hiermee om? Hoe gaan zij met elkaar om?

Dit boek zal niet door iedereen gewaardeerd worden. Voor sommige lezers is deze opmerking de ultieme cliffhanger, voor anderen misschien juist reden om er niet aan te beginnen. Een paar steekwoorden om die aannames te verklaren: claustrofobisch, beklemmend, confronterend. Een typisch wat-zou-ik-in-zo’n-situatie-doen?-boek en daarom, ja, toch daarom, een aanrader.

Wachter op de morgen, van Machteld Siegmann

Met zijn dochter heeft hij het contact jaren geleden verloren maar dan komt onverwacht zijn kleindochter op zijn pad. En terwijl zij aan het bevallen is van zijn achterkleinkind vertelt Tak over zijn leven. Hoe heeft het allemaal zo kunnen lopen?

Het is een verhaal over veroordeling en verdraagzaamheid, over verlangen naar verzoening. Geen boek om doorheen te racen maar om in alle rust te lezen. Al was het maar vanwege de prachtige zinnen.

 

Je liet mij leven, van Catherine Ryan Howard

Eve heeft een boek geschreven over de avond, inmiddels jaren geleden, waarop haar ouders en zus vermoord werden terwijl zij gespaard bleef, en over haar zeer grondige speurtocht naar de dader. De ondertitel van haar boek is “je zult er eeuwig spijt van hebben.”

De moordenaar leest het en met elk hoofdstuk groeit zijn vrees dat zij hem inderdaad zal ontmaskeren. Tenzij hij... 😱
Spoiler: net als de moordenaar zal je dit boek niet weg kunnen leggen.

De vrouw die haar stoute schoenen zocht, van Cecilia Ahern

Een prachtige titel, toch? Een boek met verhalen over de persoonlijkste momenten in het leven van een vrouw. Soms ironisch, soms absurdistisch, vaak herkenbaar en grappig. Een bundel om met één, hooguit twee verhalen per keer van te genieten.

Waarschuwing voor liefhebbers van de romantische boeken van deze schrijfster: dit boek is... anders.

Het recht van de snelste, van Thalia Verkade en Marco te Brommelstroet

Door dit (non-fictie) boek ben ik anders gaan fietsen, ben ik anders naar de plek van parkeerplaatsen, van verkeerslichten, van al dat blik op de weg gaan kijken. Ik ben er niet anti-auto door geworden, dat is ook niet de bedoeling van de schrijvers, ik ben me er wel van bewust geworden dat bepaalde verkeersinrichtingen echt niet zo vanzelfsprekend zijn als ze lijken.

Dit boek is blikverruimend (maar dan niet te letterlijk 😉) en dus een aanrader voor iedereen die weleens aan het verkeer deelneemt, kortom voor iedereen.

Tot de dood ons scheidt, van Lionel Shriver

Wanneer hun (schoon-)vader na tien lange en voor iedereen ellendige jaren overlijdt aan Alzheimer zeggen Kay en Cyril wat wij dan ook altijd zeggen: "Zo willen wij niet doodgaan!". Wat minder herkenbaar (of toch wel?) is hun besluit om daarom over dertig jaar, wanneer zij beiden tachtig zijn, samen uit het leven te stappen. Dertig jaar is immers nog zo ver weg.
Maar dan is het "opeens" dertig jaar later en breekt dé dag aan.
In een reeks van verschillende scenario's laat de schrijfster zien wat twijfel kan doen, hoe toeval in de weg kan lopen en wat de (onverwachte) gevolgen van hun zelfmoordafspraak kunnen zijn.
Dit verhaal, deze verhalen zijn scherp en humoristisch. En misschien toch ook herkenbaar?

De overlevenden, van Alex Schulman

Zelfs al heb je als kinderen dezelfde jeugd meegemaakt, dan nog kan je je die tijd anders herinneren dan je broer of zus. Wíl je je die tijd misschien wel anders herinneren. Omdat je nu eenmaal anders in elkaar zit en/of omdat de waarheid te pijnlijk is.
Dit boek gaat over een disfunctionele familie en bedrieglijke herinneringen. Tot zover al schrijnend en aangrijpend genoeg maar dan is er dat ene woordje, die ene zin, waar je koud van wordt, waardoor alles een andere lading krijgt. En waardoor je het boek nóg een keer wil lezen, want hoe had je dit niet zien aankomen?

Zit hier wat voor je bij?

Waren mijn beschrijvingen aantrekkelijk? Of juist niet?

Heb je al een (of meerdere) van deze boeken gelezen? Zo ja, wat vond je ervan?

Heb je zelf een tip? Al dan niet met een "cliffhanger"?
Ik hoor (lees) het graag!