Vroeger was echt niet alles beter.
Zeker niet.
Alleen toen…
- Toen had je nog zware telefoonboeken waarmee je spinnen dood kon meppen weg kon jagen, nu zijn er én geen telefoonboeken meer én moeten we zuinig zijn op alles wat kruipt en vliegt.
- Toen betekende een reclameblok op tv een snelle plaspauze, nu kan je in die tijd maaltijden bereiden, een nieuwe taal leren en als je klaar bent, beginnen ze weer over waspods. (En ik weet nog steeds niet wat waspods zijn.)
- Toen kon je nog wel de hoorn op de haak rammen na een heel vervelend telefoongesprek. Het hielp uiteraard niets maar het luchtte zo op!
- Toen werden ministers alleen tijdens een oudejaarsconference door de mangel gehaald, nu worden ze bedreigd. Met de dood.
- Toen hadden we het nog over mijn fiets, vriend, huis, werk, enzovoort en niet over me moeder, vriend, huis, werk… Misschien werd het toen wel gezegd maar je kwam het tenminste niet “geschreven” tegen. Ik besef nu hoeveel figuurlijke jeuk mij toen bespaard is gebleven.
- Toen kon ik nog onbezorgd van een zak chips genieten, tegenwoordig kom ik minstens twee kilo aan als ik alleen maar naar zo’n zak kíjk.
- Toen heette het nog gewoon gezellig en lekker als je samen een cappuccino met een kaastosti ging nuttigen, nu is het gezel en hdp (heerlie de peerlie) om aan de capu met een kato te gaan. Of om een esma (espresso-martini) te drinken met een portie biba's (bitterballen) erbij. Met andere woorden (m.a.w.): je hebt gewoon een wobo (woordenboek) nodig om aan een gesprek met al die afko’s (afkortingen dus) mee te kunnen doen. Ja sor (sorry), hoor, maar ik vind deze manier van praten wat irri (irritant), ik begin er wat aller (allergisch) voor te worden.
- Toen kon je als kind belletje trekken zonder gepakt te worden, nu sta je op de deurbelcamera al voordat je bij de deur bent.
- Toen ging je met je zere keel naar de huisarts, was de geruststellende diagnose "onschuldig ontstekinkje" en kreeg je een drankje mee, nu google je "keel, pijn, gezwollen" en denk je, nee, weet je zeker dat je een zeer zeldzame, zeer ernstige ziekte hebt.
- Toen had je krap een halve krantenpagina met ingezonden brieven, ondertekend met “hoogachtend” en daarachter de volledige naam inclusief voorletters van de afzender die het ergens niet mee eens was, nu staan er tientallen reacties met grove beledigingen onder een Facebook-foto van een vermist huisdier. Allemaal anoniem en mét spelfouten.
- Toen ging op de eerste maandag van de maand “ergens in de verte” de sirene af, nu krijst je telefoon je een hartverzakking. Elke. Maand. Weer.
- Toen was een orka de vertederende hoofdrolspeler in Free Willy, nu zijn orka's killer whales die zeilboten aanvallen.
En toch was vroeger echt niet altijd alles beter.
Zeker niet.
Alleen in sommige gevallen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten