Dit is het vierde en tevens laatste deel van ons recentste klusproject en met grote blijdschap en veel voldoening kan ik, uiteraard mede namens Peter, meedelen dat onze nieuwe boekenkast {{tromgeroffel}}
~AF~
is!
Na de (voor de volledigheid en vooral het effect) hierboven geplaatste “voor”-foto dan nu de foto waarop iedereen natuurlijk met smart heeft zitten wachten {{nog een keer tromgeroffel}}:
Is het niet práchtig geworden? Met recht een metamorfose, toch?
De grote klus is volbracht en op slechts twee, inmiddels verwijderde, splinters na zijn er geen gewonden en (erg) lelijke woorden gevallen of lichaamsdelen per abuis doorboord. Ook vinden we elkaar nog steeds lief, hebben we alleen gezaagd wat er ook echt gezaagd moest worden, hebben onze buren geen spontane verhuisplannen gekregen en hoeven we onze woonkamer (die tijdelijk werkplaats was) alleen stofvrij, heel, heel grondig stofvrij, te maken en niet eens, nou ja, amper te ontdoen van verfklodders.
Ik ga hier geen beschrijving geven van hoe alles in en aan elkaar vastzit; ik zal ook niemand hier vermoeien met een werktekening of iets dergelijks maar neem van mij aan dat dankzij
vierhonderd schroeven,
vijfendertig slagpluggen, de inhoud van
drie tubes montagekit en
tien van die onmisbare wigjes
deze grote boekenkast stevig overeind en op z’n plek zal blijven. Oftewel, zoals Peter het formuleert: “Die gaat nergens meer naar toe!”
Alsof een boekenkast, inclusief een
zestig centimeter brede gips- en dito lattenwand,
opgebouwd uit
zeven grote en drie kleinere kasten,
vijftig meter latten,
vierendertig meter plinten en stijlen,
zeventien en een halve meter steunlatjes en
vierentwintig meter sierlatten
dat zou willen....
Sorry, verwacht van mij geen details of zelfs tips; ik weet hoe ik een lang verhaal kort moet houden. Alleen nog even dit: die kast van ons, die dus nergens meer naar toe kan, moest natuurlijk ook geverfd worden. Gelukkig niet elke plank maar wel elke meter van die
vierendertig meter plinten en stijlen.
En omdat we beiden van die precieze pietjes zijn met maar liefst
drie lagen.
Zo glad en zo strak mogelijk. Dat kostte zo'n
anderhalve liter grondverf/houtlak.
Ik kan voorlopig geen kwast en roller meer zien! En ook even geen bouwmarkt, al ben ik dan niet alle
achttien keren in de afgelopen
vijf weken met Peter mee geweest.
Ja, het was een beste klus maar vooral ook een heel leuke. We vinden dat het resultaat, deze voor ons perfecte kast met
tweeëntwintig meter boekenplanken,
vier lampen,
zes contactdozen/schakelaars en
veertig meter keurig verstopte computer- en elektriciteitsleidingen,
en waarbij elke millimeter telde én {{persoonlijke tromgeroffel}} klopte,
vele malen mooier is geworden dan we bedacht en verwacht hadden.
Het zal begrijpelijk zijn dat we daarom zo trots als een aap met
zeven l..., eh, staarten zijn op onze kast maar zeker ook op elkaar!
Heel erg trots!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten