Genieten

Haar verhalen zijn nog steeds bijna onmogelijk om te volgen maar... Ach, “nog steeds”... Zeg ik het toch weer: “nog steeds”, alsof dat weer goed komt. Op de manier van “Het regent nog steeds maar straks klaart het op!”. Nee, dat soort opklaren zit er niet meer in en toch maakt dat me niet verdrietig. Niet meer. Wat mij verdrietig maakte was het zien van haar machteloze boosheid, haar argwaan en haar angst. Maar nu, nu dankzij medicatie en het eindeloze en liefdevolle geduld van haar verzorgers de rust in haar hoofd terug is, kan ik naast haar zitten en naar haar geprevel luisteren zoals ik vroeger naar mijn brabbelende peuters luisterde. Knikkend als zij knikt, glimlachend als zij glimlacht  en vooral genietend van haar rustige blik.

Zij is zoveel vergeten maar zij weet nog dat ik haar kind ben. Als ze zich aan mij overgeeft als ik haar was en aankleed, zegt ze dat ik toch niet teveel moeite moet doen. Terwijl ze zich onwennig en wat angstig in de rolstoel haar kamer uit laat rollen, de kamer die ze al een paar weken alleen verlaat voor een bezoek aan de badkamer, en we buiten in de tuin zijn, vraagt ze bezorgd of het niet te zwaar voor mij is. En als ik haar in het zonnetje lekker frisse meloenstukjes voer, dringt ze aan dat ik er ook wat van eet. Zij is zoveel vergeten maar zij weet nog dat zij mijn moeder is. "Gaat het wel, meid? Kan je wel, schat?"

Ooit zal ook dat een keer uit haar hoofd glippen maar gisteren wist ze het in ieder geval nog. En gisteren heeft ze volop genoten. Van het eindelijk weer buiten kunnen en dúrven zijn. Van het heerlijke weer, het gefluit van de vogels, het geklingel van het bamboe-windorgel, de zachte wind door haar haren. Ze lachte om de zeepbubbels die ik voor haar blies en ze probeerde de bellen te vangen. En ik genoot van en met haar mee. Mijn moedertje. Mijn moeder.

“Dankjewel!” zei ze toen we weer naar binnen gingen. “O dankjewel voor alles!” zei ze tegen iedereen die we tegenkwamen. “Dankjewel!” zei ze met haar aarzelende stem en het meest nog met haar blije ogen.

Dank jij wel, lieve mam!