Opeens leek het overal op te duiken: #100happydays. Ik zag het op Twitter, op Facebook en op Pinterest, en het verscheen zelfs "zomaar" tussen de hits bij het Google'en: 100 happy days, honderd gelukkige dagen. Het bleek een challenge te zijn, een uitdaging om honderd dagen achtereen een foto te posten van iets waar je die dag blij van geworden bent. Eerst vond ik het wel aardig, vervolgens behoorlijk Oprah-achtig zoetsappig, waarbij ik aanvankelijk "Echt niet dat ik daaraan meedoe!" dacht, maar tot slotte toch: "Hmmm, waarom niet?".
Ja, waarom niet? Het past eigenlijk wel bij mij, bij mijn reden om te bloggen en te fotograferen. Ik houd ervan om me op kleine dingen te focussen. Omdat het vaak juist die kleine dingen, die korte momentjes, zijn die de dag kleuren. Gelukkig ben ik daar niet zo kieskeurig in; van een gezellig praatje met een klant in de bieb word ik net zo blij als van een voordelig stofje op de markt vinden of van de door Peter al opengezette voordeur als ik na een drukke werkdag thuiskom. ("Net zo blij" klopt natuurlijk niet helemaal maar Peter heeft nu eenmaal een mega-voorsprong.) Meteen is dat ook een kleine handicap. Ik voorzie nu al een dagelijks dilemma: "Welk happy moment wordt hèt happy moment van de dag? Fijn zo'n luxe probleem ;)
Volgens de website van 100happydays haakt 71% van de deelnemers voortijdig af. De reden die zij hiervoor opgegeven is gebrek aan tijd. De conclusie die vervolgens getrokken wordt is dat deze mensen te weinig tijd hebben om gelukkig te zijn. Ik vind dat behoorlijk kort door de bocht geredeneerd. Zou het niet zo kunnen zijn dat deze mensen te weinig tijd hadden om honderd dagen achtereen een fotootje te posten van iets waarvan zij blij werden? Zou het niet zo kunnen zijn dat deze afhakers het te moeilijk vonden om elke dag weer één moment te kiezen uit misschien wel tien mooie momenten?
Ik stel deze vragen niet (alleen) omdat ik de conclusie nogal hardvochtig vind, ik ben mezelf ook bij voorbaat aan het indekken. (Ja, ik geef het maar meteen toe.) Ik heb namelijk besloten om de uitdaging aan te gaan. Zoetsappig of niet, ik wil wel honderd herinneringen aan leuke momenten verzamelen. Vanaf vandaag zal ik via een album op Facebook elke dag een foto, een afbeelding, plaatsen van iets wat mij op z'n minst deed glimlachen. Ik heb alleen, as we speak, nog niet besloten van welk moment die afbeelding zal zijn...
{{lang twijfelmoment}}
Ik heb gekozen voor het eitje dat ik bij mijn lunch at en waarin ik een nuffige dame zag. Gewoon omdat ik die foto zelf nog steeds zo grappig vind.
En nu maar hopen dat ik dit volhoud...
(Meer weten en/of ook meedoen aan 100happydays? Kijk hier.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten