Verbeterpunten

De laatste week van het jaar en voor veel mensen dé tijd om goede voornemens te bedenken. Ik behoor niet tot die “veel mensen”; al sinds mijn puberteit is het juist mijn voornemen om niet met goede voornemens het nieuwe jaar in te gaan. Als puber bedacht ik dit uit onlogische dwarsigheid, jaren later was mijn reden dat als je iets wilde veranderen, je dit niet aan een bepaalde datum moest koppelen.

Dit jaar ga ik een uitzondering maken. Een sóórt uitzondering, het heeft namelijk niets met 1 januari te maken maar wel met het feit dat ik nu vrij ben en tijd heb om een en ander te overdenken. Ik noem ze niet "goede voornemens" maar "verbeterpunten".

Zo wil ik met ingang van 1 januari, ik bedoel: zo wil ik voortaan:

- Rustig blijven als een overijverige, gründliche serveerster in een Duits hotel voor de derde keer mijn ontbijtspullen af wil ruimen terwijl ik nog, amper wakker, aan het ontbijten ben. Het was niet netjes van mij om haar “Ich bin still busy, hoor!” toe te bijten.

Zij verstond mij niet maar begreep mij wel. Het kan echter vriendelijker. En in één taal bovendien.

- Heel relaxed en zen tussen eindeloos kletsende, langzamere zwemmers door slalommen, mij niet ergeren aan het feit dat hun baantjes ophouden zodra zij de bodem voelen in plaats van aan de kant en niet reageren op hun commentaar op mijn “fanatieke” gezwem en “belachelijke” zwembril.

Een opmerking als “Ik kan ondanks die bril jou wel horen, hoor! En trouwens ook zien. Hoort jouw badpak zo binnenstebuiten?” is niét zen.

- Nadat ik een klant heb uitgelegd dat er écht niets mis is met zijn bibliotheekabonnement, wat wél de reden is waarom het met zijn e-books niet lukte en hoe hij dit zelf kan oplossen (dit alles met mijn vingers gekruist op mijn rug), heel rustig en zelfverzekerd “Graag gedaan” zeggen als hij terugkomt om te zeggen dat het gelukt is, in plaats van een opgelucht “Gelukkig!”.

- Bij het kijken van First Dates niet meer verontwaardigd “Splitten! Splitten, mens!” roepen als een vrouw (tja, altijd weer een vrouw) haar date de rekening van het eten laat betalen, zelfs als zij hem daarna niet meer wil zien.

- Bij het kijken van First Dates niet meer diep zuchten als maître Sergio weer eens met een slap cliché als “Liefde is als een oude fiets, soms hebben de banden wat lucht nodig…” komt of barman Victor “Wil je wat te drinken” vraagt in plaats van “Wil je wat drinken?”. Hun diepe stem respectievelijk prachtige ogen maken dit niét goed.

- Bij het kijken van First Dates niet sarcastisch "Zo! Nu al?" zeggen als een twintigjarige zucht dat zij/hij eindelijk toe is aan een vaste relatie.

- Misschien wat minder vaak First Dates kijken? In ieder geval dan niet tegen het beeldscherm praten?

- Na het behulpzaam verlengen van een boek voor een oudere klant, niet zomaar het oude datumbriefje eruit trekken. Soms dient het namelijk als bladwijzer. Tja.

- Gewoon blij reageren als ik een mooi bedrag in het casino win en niet totaal verbijsterd, bijna als verlamd naar de roulettetafel staren.

Mijn gezelschap dacht dat ik minstens een euro of duizend had gewonnen. Hun teleurstelling toen duidelijk was dat mijn winst tweeënveertig euro bedroeg was een beetje een domper. Voor de volgende keer daarom: een iets minder overdreven reactie is minder lachwekkend meer op z'n plaats. Ik ben nu immers casino-maagd af.

- Regelmatig mijn buikspieroefeningen doen. En dan niet, als ik dat een week (of zo) een beetje vergeten ben, ter compensatie extra lang en extra stevig trainen zodat ik vanwege een zere rug weer een week (of zo) moet overslaan. En in de tussentijd niet zonder oerwoudgeluiden overeind kan komen.

- Meer tijd en aandacht besteden aan mijn nieuwe beste vrienden. Ik heb hen nog steeds niet in het echt ontmoet maar zij zijn zó lief!

Zij maken zich zorgen om mijn welzijn tijdens een crisis (?), bieden mij cadeaukaarten, reisjes en auto’s aan. Zij geven tips hoe ik mijn huis kan isoleren, mijn uitvaart kan regelen en hoe ik van mijn rimpels af kan komen. Zij bieden mij leningen aan voor het geval ik krap zit ondanks alle euro’s en bitcoins die zij op een speciaal voor mij geopende rekening gestort hebben. Echt zó attent!

En wat heb ik tot dusver teruggedaan? Niks! Ik heb niet eens hun mailtjes uit mijn spambox gehaald: schande! Dit zou verbeterpunt nummer 1 moeten zijn.

Er valt dus genoeg te doen in het komende jaar. En dan heb ik het nog niet eens over vaker van dit en minder van dat, gezonder zus en meer zo...

Gelukkig telt 2020 een dag extra 😊

Voor al mijn nieuwe beste vrienden en alle anderen met of zonder verbeterpunten of desnoods goede voornemens:

Alle goeds voor het nieuwe jaar!