Tips 3

Toen ik bijna twee jaar geleden een tweede stukje met wat tips op divers gebied schreef, besloot ik er een serietje van te maken. En, zoals dat gaat met goede beslissingen, in ieder geval met veel van de mijne: vervolgens kwam er weinig van terecht. 

Tot nu dan. Ik las wat, keek wat en at wat, vond er iets van en bedacht dat er wel een “Tips 3” mee te vullen was.  

 

* Op eetgebied is dat een frisse spinazie-blauwe bessen-avocadosalade met feta, walnoten en een citroendressing. Hele mond vol (ook letterlijk) maar dat komt omdat ik echt niet meer weet waar ik het recept vandaan heb. Het zou ook een combinatie van meerdere recepten en eigen smaak (of wat ik in de koelkast had liggen) kunnen zijn.  

Mijn naam voor deze salade is precies wat erin zit en de hoeveelheden zijn naar eigen keus/voorraad. De dressing bestaat uit citroensap (ruim en liefst vers) met een klein scheutje olijfolie, knoflook (poeder is ook oké en als je niet van knoflook houdt of er niet tegen kunt laat je het weg) en wat zout en peper. 

Mijn ervaring is dat er van deze salade minstens twee keer wordt opgeschept. Niet alleen door mij. 

 

* Via NPO-gemist keek ik “Sander en de kloof”. Het is een docuserie die ik van harte aanbeveel. Je hoeft niet eens goed om je heen te kijken (al kan dat nooit kwaad) om te zien dat kansengelijkheid in Nederland een fabeltje is. Hoe slim je ook bent, hoe goed je opleiding ook is (geweest), met rijke ouders heb je een grote voorsprong op je, in dat opzicht, minder gelukkige leeftijdgenoten. 

“Als je voor een dubbeltje geboren bent, zal je nooit een kwartje worden.” Voor veel kwartjes is dit pijnlijk om toe te geven (is het toch meer geluk dan talent/inspanning?), gelukkig geldt dit niet voor (zeer welgestelde) Sander Schimmelpenninck, in zes afleveringen stelt hij de ongelijkheid tussen dubbeltjes en kwartjes haarscherp aan de kaak. 

Het is geen serie om je aan het eind van een vermoeiende dag mee te vermaken maar wel eentje om stevig over na te denken. En ook dat kan nooit kwaad.

 * Toen ik over mijn boekenbingo vertelde waren er wat twijfels over het “van/over een bekend persoon”-vakje. “Waarom zou je over dergelijke mensen willen lezen?” vroeg een voormalige bibliotheekklant zich en mij af. Misschien omdat er gedacht werd aan zware biografieën? Aan boeken over niet met naam te noemen BN’ers die meer aandacht aan bepaalde lichaamsdelen besteed hebben dan aan al dan niet aanwezig talent of moreel besef? 
Zij was benieuwd naar mijn keuzes. Welnu, ik las voor dat vakje: 
- “Aan de randen van de dag”, een prachtig en ontroerend boek van Femke van der Laan. Eerder las ik “Stad vol ballonnen”, dat ging over de tijd na het overlijden van haar man Eberhard. Dit boek gaat over hun tijd samen, hun liefde voor elkaar en over de liefde van Eberhard voor Amsterdam, zijn stad. 
“Intens”. Over, en ook een beetje van, Diederik Gommers. Ik stond er versteld van hoeveel ik vergeten was uit een toch zo recente periode waarin zoveel tegelijk gebeurde. Deze valt zeker in de categorie “boeiend”. 
- “Miss Merkel en een onverwachte wending”. David Safier bedacht en schreef een luchtig detectiveverhaal met Angela Merkel als een soort miss Marple. Ik heb veel wandelingetjes met dit luisterboek gemaakt, vaak bijna hardop lachend.
Het heeft weinig met de werkelijkheid te maken (of.... je weet het niet met pensionada's 😉) en is zo lichtvoetig als maar kan, en toch, en tegelijk daarom, wat mij betreft prima passend in dit rijtje. 
- Het (voorlopig) laatste bekende personenboek voor mijn bingo is “Amalia” van Claudia de Breij. Wat je (ik) ook van het koningshuis vindt, het was een leuk inkijkje. Openhartig verteld en vlot geschreven. Niets meer en niets minder. 

 

* Vind jij het wat ongemakkelijk om gefotografeerd te worden? (“Ah nee! Niet nu!”) 

Ben jij nogal kritisch op hoe jij op foto’s staat? (“Doe weg! Delete die foto! Meteen!”) 

Is bladeren door een familiealbum niet alleen maar een leuke bezigheid? (“Moet je ons daar zien! Vreselijk toch!”) 

Breng dan wat tijd door op https://awkwardfamilyphotos.com en al je fototrauma’s verdwijnen als sneeuw voor de zon. Of stijgen tot nog grotere hoogtes. Misschien iets er tussenin? Laat het me weten 😂 

 

*Mijn laatste tip hier is hopelijk een overbodige. En tegelijk is het eentje waar ik zelf niet vaak genoeg/op tijd aan denk. 

In één woord: SMEREN! 

Mensen (en ik), het is mooi weer, de zon schijnt heerlijk - geniet ervan maar vergeet de zonnebrand niet! Onderschat de kracht van het lentezonnetje niet!