Hierbij dus het tweede deel:
* Als je net als ik niet zo’n trouwe poetser bent een gruwelijke hekel hebt aan grauwe en zelfs schimmelige voegen in je douche, dan is dit een gouden tip: zet acrylplaten tegen de wanden in je douchecabine! Nadat wij gekeken hadden naar complete douchecabines (dus bak, wanden en schermen ineen) en die had afgekeurd vanwege prijs en de (naar onze smaak) te glimmende plastic-look, kwamen we die platen tegen. Je hebt er geen klusbedrijf voor nodig mits je een goed meetlint, twee rechterhanden (in Peters geval twee linkerhanden), geen haast, wel een goede relatie en wat gereedschap hebt. En dan is dit het resultaat:
Douchecabine voor en na |
Rest van de wand ook maar aangepast |
Ik ben er nog elke dag heel trots op en blij mee!
(Geen link naar de fabrikant aangezien ik niet gesponsord word; stuur me een berichtje als wil je weten waar ze te koop zijn.)
* Nog een zelfdoe-tip en nu op haakgebied. Je hoeft er geen ervaren haker voor te zijn, ben ik ook niet. Als je het verschil weet tussen lossen, vasten en stokjes (tip-in-tip: met de uitleggen op YouTube kom je een heel eind) dan lukt het ook jou om deze Dragon Belly Shawl te maken.
Het patroon vind je hier. Ik had genoeg aan twee bollen van 150 gram, haaknaald nummer 4,5 en ongeveer 2 luisterboeken. Om eerlijk te zijn heb ik halverwege op dringend verzoek van een paar lamme vingers een pauze in moeten lassen. Die waren niet zo goed tegen mijn enthousiasme en mateloosheid bestand.
* Voor liefhebbers van thrillers en dan vooral van Scandinavische thrillers: Lees/luister de serie de Bergmankronieken van het Zweedse duo Michael Hjorth en Hans Rosenfeldt. Onder de naam Hjorth Rosenfeldt hebben zij zes spannende boeken geschreven met zeer arrogante, egocentrische maar (natuurlijk) ook slimme politie-psycholoog in de hoofdrol. Ik ben (gelukkig!) pas in deel 2 en heb nog een spuughekel aan die kerel maar dat zal misschien wel veranderen. En zo niet, dan zorgen de onverwachte plotwendingen en de humor voor veel uurtjes lekker-even-van-de-wereld-zijn.
* Ligt je voorkeur meer bij romantisch (maar niet te zoet) / historisch, dan is “De sterrengever”, van Jojo Moyes een aanrader. Dit boek gaat over het Pack Horse Library Project dat zo rond 1937 opgericht werd. Te paard bezorgden vrouwen boeken bij de meest afgelegen huizen. In “De sterrengever” lees je dat dit niet zonder slag of stoot ging. Met boeken komen kennis en emancipatie en als er dingen zijn waar conservatieve mannen een broertje dood aan hebben, dan zijn het wel…. Inderdaad.
*Last but absoluut not least een documentaire. Eentje uit 2016 maar helaas nog steeds erg actueel: “Wit is ook een kleur”. Te zien op NPO en YouTube.
In deze documentaire onderzoekt maakster Sunny Bergman waarom veel “witte”, vaak hoogopgeleide, mensen zich aangevallen, geïrriteerd, op z’n minst ongemakkelijk voelen als het om racisme en witte privileges gaat. Wat je in deze film ziet is geen beschuldigende vinger maar de vraag, de noodzaak om je in “die ander” te verdiepen. En om in je eigen hart te kijken, hoe gekleurd kijk jij, onbewust, ongewild zélf?
Mocht je vinden dat je deze documentaire niet (meer) “nodig” hebt, dat jij ruimdenkend, of hoe je het noemen wilt, genoeg bent, kijk dan naar de foto’s hieronder. Wat is het eerste dat in je opkomt? Grappig? Vreemd? Omgekeerde wereld?
Misschien dat je je mening dan nu toch verandert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten