Afgelopen maandag heb ik mijn tweede boosterprik gekregen. Van de eerste vaccinatie ben ik de volgende dag knock-out (als in: ik kon nog maar net mijn bed halen en toen ging het licht voor vierentwintig uur uit) gegaan maar van nummer twee en de eerste booster heb ik amper iets gemerkt.
Van deze prik zou ik, zo verwachtte ik daarom, hoopte ik tenminste, weinig last hebben.
Dat pakte anders uit. Behoorlijk anders zelfs.
Ik ben deze keer bijna twee keer vierentwintig uur van de wereld geweest. Als ik even "bijkwam" was ik misselijk, moe en deed mijn hoofd pijn van kruin tot kin, van linker- tot rechteroor.
Sinds gisteren ben ik er weer. Ik heb het met een wandeling gevierd. Voor de zekerheid wat voorzichtigjes maar het ging goed. Ik heb de frisse, kruidige herfstlucht met diepe teugen ingeademd.
Vandaag gaat het nog beter; ik kon zelfs een (klein) rondje hardlopen. Mijn energie is dus weer terug. Zo goed als tenminste.
Wat nog niet terug is, is mijn inspiratie voor een wekelijkse blogpost.
In plaats daarvan plaats ik daarom een tweetal foto's, nee, niet van paddenstoelen, daar staan er meer dan genoeg van op welke sociale media dan ook, wel van het bos waar ik (geluksvogel-ik) zo dichtbij woon en waar ik gisteren wandelde en vandaag rende.
De bomen zijn nog niet helemaal in herfstkleuren maar er liggen al genoeg bladeren om lekker omhoog te schoppen, eikeltjes om over te struikelen en je ziet er eekhoorntjes die vlak voor je over de paden heen, razendsnel een boom in schieten.
Het is geen groot bos, het heeft een omtrek van krap anderhalve kilometer, en het is geen oud bos, de meeste bomen staan er net een kwart eeuw, maar het is wel een bos waar je fijn een rondje kan lopen, je gedachten kan verzetten, je hond en/of kinderen uit kan laten en dus ook kan bijkomen van de naweeën van een vaccinatie of wat dan ook.
Wat is het toch heerlijk om zo'n plek, zo'n bos in de buurt te hebben.
En wat is het toch nog heerlijker om me (weer) goed te voelen.
Geluksvogel-ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten