In de stiltecoupé

"Ja, ben ik weer. Moest even overstappen maar de trein stond er gelukkig al. En deze coupé is zo goed als leeg. Wel zo rustig dus. Heerlijk na dat drukke gedoe van net.

 

Maar goed, verder over haaspee.

 

Haaspee, ja. Haa. Es. Pee. 

 

Precies! Dat zeg ik toch, hyper sensitive, nog wat. Super gevoeligheid, dus.

 

Nou, dat ben ik dus inderdaad. Hooggevoelig, ja. Ik heb er een stuk over gelezen en ik ben dus echt een haaspee’er.

 

Nee, moet je horen! Er was zo’n lijst, zeg maar, en ik herkende bijna álles! Zonder overdrijven!

 

Nou, zoals die films die jij vaak kijkt, die zijn bijna altijd te heftig voor mij. En ik kan niet tegen te veel prikkels en harde geluiden. Ik ben snel moe en ik houd niet van conflicten en...

 

Hè? Wanneer? Met wie?

Niet! Dat lag niet aan mij! Ik kan er écht niet tegen, dan klap ik gewoon dicht. Ik ben heel erg gevoelig voor wat andere mensen vinden en dan houd ik meer rekening met hun dan met mijzelf en...

 

O, wacht even. Iemand hier zegt wat.

 

Sorry, heeft u het tegen mij?

 

O? Nou, dan zal ik wat zachter praten.

 

Ja hoor eens, u kunt toch ook ergens anders zitten!

 

Ach, prima, hoor, ik hang wel op. Pfff...

 

Hee, ik bel later wel terug. Ik schijn hier in een stiltecoupé te zitten en iemand hier wil dat ik niet bel.

 

Wat? Nou, ik vind het wel wat overdreven. Ik schreeuw toch niet of zo.

 

Rustig maar, ik mag toch zeker mijn gesprek wel fatsoenlijk beëindigen?

 

Nou meid, tot later dus. Dag! Doei!!

 

Nu tevreden?"