Aan het eind van elke klusdag, als we de boel opgeruimd en aangeveegd hebben en met een drankje moe maar voldaan onderuit zitten, doen we een evaluatierondje Highs en Lows. Wat viel mee, ging misschien zelfs boven verwachting goed, en wat viel er tegen?
Tot dusver (knock on wood, om in stijl te blijven) hebben we meer Highs kunnen noemen dan Lows. De tegenvallers die er waren hebben we goed kunnen oplossen, vaak met behulp van een extra schroef ter versteviging maar vooral met wigjes.
De muren van ons huis zijn, als in de meeste, zo niet alle, huizen, helaas niet zo loodrecht als je zou willen als je er, zoals in ons geval, boekenkasten tegen de muur aan wilt bouwen. Dan kan je lat nog zo recht zijn, je kast nog zo waterpas staan, het risico blijft groot dat de lat of kast aan de bovenkant strak tegen de muur staat maar naar onder toe toch afwijkt. Of omgekeerd. Daarbij is hout een natuurlijk materiaal dat blijft werken.
Het verschil is meestal klein, vaak niet meer dan hooguit anderhalve millimeter, maar voor mensen met een (ahum) neiging tot perfectie is het dan een doorn in het oog. Bovendien maken vele millimeters gauw centimeters, dus zelfs als je geen last van zo’n doorn hebt, dan zou je aan het eind van de rit wel met een scheve of uiteindelijk zelfs omvallende kast te maken hebben.
Dit probleem komt elke klusdag weer als een Low ter sprake. Maar gelukkig zijn er dus extra schroeven en vooral wigjes. Met wigjes hebben we al op veel plekken de boel recht kunnen trekken en zo millimeters weg kunnen werken. (Wij houden ook dagelijks een moment van stilte voor de uitvinder van dit onmisbare hulpmiddel.)
Een minder gemakkelijk weg te werken Low is van (mijn) persoonlijke aard. Ik ben redelijk handig maar die handigheid komt vooral tot uiting achter een naaimachine. Handig zijn met een boormachine of decoupeerzaag is een andere tak van sport. Dan komt er kracht bij kijken en laat ik nou, zeker vergeleken bij Peter, de kracht van een kip hebben. Waar hij met gemak een zaag door een stuk hout jaagt, moet ik elke spier van in mijn nek tot in mijn tenen als een cheerleader aanmoedigen als ik de decoupeerzaag dwing om te doen wat de bedoeling is.
Gelukkig is de trots dat ik dergelijke klussen toch niet uit de weg ga groter dan de spierpijn achteraf (hoewel...) en dat maakt van deze Low maar een klein Low’tje.
Zoals gezegd hebben we meer Highs dan Lows. Met dank aan wigjes maar zeker ook met dank aan Peters handigheid. Ik wist natuurlijk allang wat voor gouden handjes die man heeft maar tijdens deze klus, een van onze grootste klussen waar ik ook nog als klusmaatje met mijn neus bovenop zit, zie ik het elke dag.
Peter zo aan de slag zien, samen met hem zo bezigzijn is mijn grote High.
Om dit stukje niet te en-ze-klusten-nog-lang-en-gelukkig-zoet te eindigen volgt nu een kleine update van de vooruitgang van de grote boekenkastmetamorfose:
Dit weekend zullen alle kasten aard en nagelvast staan waarmee het zwaarste werk gedaan is. Daarna gaan we ze “aankleden” met boven- en onderplinten, stijlen tussen de kasten in en iets van dertig afwerklatten op de legplanken. Van decoupeerzaag naar verfkwast en constructielijm.
Je zal straks toch een boek in ons huis zijn!
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten