Seconden

Tijd is relatief en seconden lijken zo voorbij en zo verwaarloosbaar.Tenzij je een sprinter met ambities bent en Usain Bolt op de 100 meter wilt verslaan. Of als je je broodje op je keukenvloer laat vallen en het toch wilt opeten, dan is het zaak om het binnen vijf seconden op te rapen. Of dit een wetenschappelijk bewezen iets is of een verzinsel van een onhandige kok, weet ik niet - ik weet wel dat ik tegen verspilling van lekkere broodjes ben en dat mijn vloeren schoon (genoeg) zijn.

 

Zijn seconden inderdaad zo voorbij en daarom verwaarloosbaar? Vijf seconden je adem inhouden is goed te doen maar een hap hete soep in je mond houd je nog niet een fractie van die tijd vol.

Ik las onlangs dat uit een Britse studie is gebleken dat mensen van middelbare leeftijd die niet langer dan tien seconden op één been kunnen staan 84% meer kans liepen om te overlijden. Voor degenen die dit niet kunnen en daarom schrikken: lees het zinnetje, dat ik bijna letterlijk heb overgenomen, nog eens over. De conclusie die je dan ook kan trekken is dat zij die dit wel langer dan tien seconden kunnen volhouden niet overlijden. (Of dat de auteur van dat artikel zijn/haar stukjes niet goed naleest. In dat geval is het een goed idee om je evenwicht te blijven oefenen. Met een stoel in de buurt.)

 

Nog meer over seconden en tijd.

We doen het misschien allemaal: de seconden tellen tussen de bliksem en de donder als het onweert en de bui erg dicht in de buurt lijkt te zijn. Is het aantal groot, dan is er weinig aan de hand, is het aantal daarentegen klein... Het punt is alleen dat ik geen idee heb wat in dat geval groot of te klein is, na dat tellen moet je namelijk de uitkomst met een ander getal vermenigvuldigen... of juist door dat getal delen... en dan is de uitkomst... iets.

Nee, dan Herman Finkers! Hij begreep het wél: “Als je de tijd na de donder vermenigvuldigt met de snelheid heb je de afstand. Dus als je de afstand deelt door de snelheid weet je precies hoe snel je geteld hebt.”

 

Tijd kan kruipen en vliegen, je kunt het elke keer weer anders beleven. Finkers grapte erover, Einstein had een theorie en Dalí zijn klokken. Tijd is relatief en seconden lijken zo voorbij en zo verwaarloosbaar.

Of toch niet?

Ik denk van niet als je een jong meisje bent dat bij haar billen gegrepen wordt door een conciërge van je school.

Ik weet zeker van niet als de rechter vervolgens vindt dat een betasting die korter duurt dan vijf tot tien seconden geen aanranding en dus geen misdaad is en de man daarom vrijspreekt.

Dan zijn seconden niét zo voorbij en beslist niét verwaarloosbaar, dan staan ze voor wél aanranding en wél misdaad. Een misdaad, niet alleen begaan door die conciërge maar zeker, vooral ook door die rechtbank.

 

Ik wens die man en die rechter een mond vol gloeiendhete soep, vele, vele malen langer dan vijf tot tien seconden toe.

Maar nog liever een ergere straf.