Net zo gelukkig?

Zeker weten doe ik het niet, maar ik denk dat je behoorlijk gelukkig kan zijn met een mooi huis, fraaie tuin en een eigen zwembad erbij.

Of als er iemand zomaar onverwacht voor je deur staat met een envelop in zijn hand en dat hij dan zegt dat jij ("Ja! JIJ!") tienduizend euro gewonnen hebt, en achter hem staan al je buren heel blij voor jou te zijn.

Of als je alle mini’s van Albert Heijn bij elkaar hebt kunnen boodschappen vlak voordat ze stopten met die actie.

Maar ben je dan net zo gelukkig als op een dag wanneer je allebei vrij bent en ’s ochtends de zon al over de ontbijttafel schijnt?

Zo’n dag waarop je een paar uur later halverwege een heerlijke boswandeling bij een restaurantje aankomt waar zomaar een tafeltje-voor-twee midden op het terras lijkt klaar te staan en dat ze er dan appelpannenkoeken en poffertjes serveren; precies de dingen waar je allebei opeens vreselijk zin in blijkt te hebben en het is toevallig net lunchtijd en, ach, je hebt toch best een behoorlijk eind gelopen?

Op zo’n dag waarop de zon maar blijft schijnen, ook tijdens het tweede stuk van de wandeling en ook als je weer thuis bent zodat je daarna lekker in de tuin verder kunt genieten met een boek en een lekker glaasje binnen handbereik?

Ja? Net zo gelukkig?

Jeetje...