In de wolken

Het was mijn bedoeling om nu uitgebreid te vertellen hoe GEWELDIG mijn vliegtocht vandaag was. 

Hoe BIJZONDER het is om zomaar OP TE STIJGEN en de aarde voor en naast en onder je te zien liggen (zonder dat medepassagiers over je schouder opdringerig mee proberen te kijken).

Hoe MOOI Nederland ook vanuit de lucht is. En hoe lastig het is om de ene plaats van de andere te onderscheiden. Het was dan ook erg fijn dat piloot Frank niet alleen veel vertelde over het vliegen en alles wat we tegenkwamen maar ook zo goed als precies wist wat daar beneden lag. (Eh, Frank... Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik “zo goed als” erbij zeg; ik zag namelijk op de vliegroute dat dat ene plaatsje toch niet Baarn kon zijn geweest...)

Ik had willen vertellen dat ik af en toe gewoon vergat (ik ja) om foto's te maken omdat ik zo ENORM aan het genieten  was.                                                      

O, en hoe STOER ik het vond dat ik zelfs even ZELF mocht vliegen! (Ondanks dat ik niet eens amper over de neus heen kon kijken omdat Frank geen stoelverhoging had meegenomen. Maar wel heel lief een extra flesje water. Al had dat laatste dus niks met dat zelf-vliegen te maken.)

Maar sorry, ik kan het kennelijk niet zonder hoofdletters. Dus om te voorkomen dat ik nog wat hyper overkom, post ik maar wat foto’s met uitleg. 

Naar het toestel; het was toch kleiner dan ik had verwacht.

Maar, in mijn ogen, wel met alles erop en eraan :)

Frank zei nog: "En dan niet met je voeten op de stoel!" maar mijn benen waren te kort...

Ready for takeoff!

Nog een foto (en waarschijnlijk slikmoment) van Peter.

De Loosdrechtse Plassen.

Het Muiderslot.

Naarden vesting. Is het niet prachtig, zo vanaf boven gezien!

*Ergens* onderweg.

Het plaatsje waarvan Frank zei dat het Baarn was zodat ik een foto van die kerk nam omdat vriendin I. bij een kerk in Baarn woont. Ik kon al geen blauw-wit zonnescherm ontdekken...

Dit is een onbekende plaats met een zwembad (dat blauwe rechts) en een scheve horizon. 

Lunteren. Onmiskenbaar Lunteren. Zei Peter toen hij de foto zag.

En dan is dit "mijn" wijk. De Rietkampen. Links vooraan zie je het ziekenhuis en ergens rechts staat ons huis. Na een tweede rondje zag ik de zonnepanelen op ons dak en herkende ik onze regenboog-parasol. Ik was alleen net te laat om daar een foto van te maken. Zusje D. zag mij overvliegen en zwaaide nog met een rose t-shirt. Las ik in haar sms'je later.

Hier heb ik geen idee van wat dit is. Maar het is wel mooi, hė?

De Pyramide van Austerlitz. Als kind ben ik er ooit met schoolreisje geweest; ik heb daarom lang gedacht dat pyramide een moeilijk woord voor speeltuin was. 

Weer een foto van Peter. Van toch wel opgeluchte Peter (en toen wist hij nog niet eens dat landing nummer 1 een beetje, eh, misgegaan was).

Tja, en toen was het alweer voorbij. Mijn mooie vliegtocht.

Diepe, diepe zucht. Van het genieten, het na-genieten en van dankbaarheid.

Nogmaals heel, heel veel dank, lieve Francine, heel hartelijk bedankt, beste Frank! Het was GEWELDIG!