Neem een geit

Vorige week had ik een heel fijn tv-uurtje. Claudia de Breij en Hanneke Groenteman zaten allebei bij Matthijs van Nieuwkerk. De Wereld Draait Door is namelijk mijn favoriete programma; ik sla, met dank aan uitzendinggemist, zelden tot nooit een aflevering over. Claudia vond ik al heel lang één van de leukste en sympathiekste BN’ers maar ze heeft mijn hart helemaal gestolen met haar liedje “Mag ik dan bij jou”, zo ontroerend lief geschreven èn gezongen (blijf af, Jeroen van de Boom!). En wat betreft Hanneke... Ik wou dat Hanneke mijn buurvrouw was, dan ging ik elke week bij haar thee drinken.

De uitzending ging over Claudia’s nieuwste boek “Neem een geit”. De ondertitel is “Leven voor gevorderden” en daar gaat het boek ook over: levenslessen. Hoe deal je met dingen als rouw, verliefdheid, stress? Wat te doen als je je werk of je relatie niet meer leuk vindt? Hoe ga je het beste om met vriendschap, ouders, jaloezie, mislukkingen en intimiteit? Claudia wist het zelf ook niet en ging voor antwoorden bij een aantal zeventig-plus BN’ers op de koffie/thee/wijn. Dit vind ik misschien wel het mooiste van haar boek, die aanzet: Claudia dacht bij haar tegenslagen en twijfels niet “Waarom ik?” maar besefte dat meer mensen haar hierin voorgegaan waren en dat zij wellicht van hun ervaringen zou kunnen leren. De verhalen van (onder andere) Paul van Vliet, Willeke Alberti, Anne-Wil Blankers, Hans Wiegel en Nico ter Linden heeft zij in korte verhaaltjes weergegeven. Het zijn absoluut geen zware, moralistische stukjes geworden; er zit ook humor in en luchtigheid, en het leest als een speer. Ik kan het weten want ik heb het boek de volgende dag meteen gekocht.

Veel van de ervaringen, tips, wijsheden zo je wilt, kwamen mij heel bekend voor. Mijn eerste gedachte was dat het “open deurtjes” waren, open deurtjes van het voor de hand liggende soort. Bij nader inzien zijn ze dat niet. Het zijn eye-openers, dingen die je vaak wel wist maar niet voelde, niet wilde voelen misschien, waardoor je er toch niet zo slim mee omging. Zoals “achteraf”. Achteraf had je negen van de tien keer beter kunnen weten. Hanneke Groenteman zegt over deze situaties tegen Claudia: “Achteraf denk je: ik wist het eigenlijk al.” en: “Je moet goed luisteren naar je eigenlijk. Naar al je eigenlijks.” Ik herkende dit; ik heb ook (te) veel eigenlijks gehad...

Hanneke Groenteman ja, de buurvrouw die ik helaas niet heb. De titel van het boekje komt uit haar koker, uit een van haar verhalen. Dit verhaal is zo mooi dat ik het hier wel moet vertellen. Het gaat over een Joodse man die met zijn zwangere vrouw en heel veel kinderen in een veel te klein huisje woont. Deze toestand grijpt de man zo naar de keel dat hij om raad gaat bij de rabbijn: “Wat kan ik in vredesnaam doen?” Het advies van de rabbijn is heel verrassend: “Neem een geit.” De man begrijpt er niks van maar gehoorzaamt. En zit vervolgens in zijn krappe huis met zijn zwangere vrouw, vele kinderen èn een geit. Een geit die niet alleen kostbare ruimte inneemt maar ook de boel vervuilt. Dit houdt de man maar een paar dagen vol, dan sloft hij weer terug naar de rabbijn: #hellup! en de rabbijn zegt: “Doe de geit weg!”

Huh? Inderdaad ;)

De clou is dat veel mensen een dergelijke geit hebben en dat niet iedereen op het idee komt dat je zo’n beest de deur uit kan gooien. Het is nog niet duidelijk? Voorbeeld: een paar weken geleden zou ik mijn verjaardag vieren en zoals elk jaar had ik daarvoor mijn familie te eten gevraagd. Vlak tevoren was ik echter ziek geweest en ik, nog niet helemaal opgeknapt, zag er erg tegenop om uitgebreid te moeten koken. De verjaardag verzetten wilde ik ook niet. Uiteindelijk, na veel wikken, wegen en zuchten heb ik besloten om kant en klaar eten te bestellen. Die beslissing gaf lucht en rust. Volgens het verhaal van Hanneke was dat zelf willen koken kennelijk mijn “geit”. Zoals ik al eerder zei: ook hierin zit iets heel logisch, alleen je moet er maar (bijtijds!) op komen.

Ware levenslessen dus. Veel mooie, ontroerende, leuke, praktische levenslessen. Ik heb van het boek genoten en ik heb er veel van opgestoken, al was het alleen al om de geiten in mijn agenda en to do-lijst te herkennen èn vervolgens (hah!) te dumpen.