Volgens mij heb ik het niet hardop gezegd, enkel vaak gedacht de laatste weken, maar misschien was er toch een toverfeetje dat het gehoord heeft. Een toverfeetje met een wat flauw gevoel voor humor dat bij mijn wens “ik zou zo graag weer eens gewoon lekker in het bos willen lopen, zo lang en zo ver mogelijk...” besloot om vanochtend met haar toverstafje te zwaaien. En anders was het weer eens mijn totale gebrek aan richtingsgevoel waardoor ik pas na zes kilometer dacht: “Hoort er hier niet een maïsveld aan de rechterkant te liggen?” en na zeven: “Dit stuk bos komt me wel heel onbekend voor...”
Er schijnen mensen te zijn die op zo’n moment en zeker op zo’n plek ferm besluiten om rechtsomkeer te maken. Omdat dat erger voorkomt en dus logisch is. Ik draafde door. Letterlijk en ook wel wat figuurlijk. Ik was niet moe en zeker niet moedeloos, ik had genoeg water bij me en ik hoopte gewoon, zonder enige aanleiding en zorgeloos naïef, dat ik een soort van wegwijzer-iets zou tegenkomen. Nee dus. Geen wegwijzer-iets...
Ik ben wel een Amsterdamse toerist tegengekomen die zijn camping niet meer terug kon vinden (camping?), een stel paarden in een weitje (dan kan ik toch niet ver van de bebouwde kom zijn?), aanduidingen dat ik langs prehistorische begraafplaatsen liep (eh... begraafplaatsen?) en zelfs een grote schuur met een bord waarop stond dat je er Zimbabwaanse beelden kon maken (Zimbabwe?). Vanaf dat punt kreeg ik contact met Google Maps op mijn telefoon en mocht ik van een Zimbabwaanse beeldhouwer een stukje over zijn erf afsnijden. Heel fijn want inmiddels was ik wel wat moe geworden van dat gedwaal en gedraaf.
Misschien had dat toverfeetje toen wat spijt gekregen en wilde ze het goedmaken en anders was het puur mazzel dat ik uiteindelijk op een weg kwam die ik herkende. Een weg die bovendien (min of meer) in de buurt van vriendin P. lag. Na een telefoontje kwam zij mij in haar auto oppikken, gaf zij mij fris water en verse broodjes en reed ze me na een paar gezellige uurtjes bij haar thuis heel comfortabel naar mijn auto.
Het was al met al heel plezierig hardlopen en verdwalen vandaag en het leuke is (Peter, stop hier met lezen alsjeblieft): met mijn gebrek aan richtingsgevoel zou me dat een volgende keer zo maar weer lukken ;)
6 opmerkingen:
Maar ik ben "flabberghasted" (hoewel ik niet van gebruik van Engelse woorden hou in nederlandse teksten: soms lijkt het gerechtvaardigd) door dat plattegrondje met die herkenningstekens en het aantal kilometers. Volgens mij voel je je dan achteraf dom; terwijl verdwalen toch zo menselijk en voor iedereen herkenbaar is en niks is om je voor te schamen.
Op een of andere manier wordt het door dat satellietplaatje minder geheimzinnig: verdwalen.
Maar het gebeurt evengoed nog steeds; Klein Duimpje en Hans en Grietje en Sneeuwwitje zouden óók met GPS nog altijd bij Reuzen, Boze Heks en 7 Dwergen kunnen belanden.
Dat is helemaal geen treurigstemmende gedachte!
Op het gevaar af nog dommer over te komen: bij het zien van de kaart/satelietfoto snapte ik nog minder van dat bos en de richting enzo. Hoewel ik me allang niet echt meer schaam voor dat snelle verdwalen, vond ik het wel een beetje genant dat iemand uit Zimbabwe (!) mij, geboren en getogen op de Veluwe, de weg moest wijzen ;)
Hi Sylvia, dit is een route die ik heel goedken en vaak loop. Als jedoor zou lopen vanaf de keyenbergseweg, daar waar jij opgepikt bent en dan de lus weer naar ede zou maken via bennekom, dan loop je exact mijn 15krondje!
Volgende keer kom je maar langs hoor, want ik woon aan die route....
Oh ja, ik ben trouwens een keer verdwaald in Sysselt, dat ken je ook vast wel?
Groet Roelien
Sylvie natuurlijk. Niet Sylvia, sorry!
Hai Roelien, ik vond het een mooie route en ik wil 'm beslist nog een keer lopen. De volgende keer zal ik dat vanaf B'kom doen want 15K is nog iets te hoog gegrepen voor mij.
De Sysselt ken ik inderdaad, we wandelen daar vaak maar om te zeggen dat ik daar wel de weg weet... Daar hardlopen staat wel op mijn lijstje ;)
Groetjes terug en heel veel succes as. zaterdag bij de Kika Run!!
PS Bedankt voor je uitnodiging maar vanaf welk punt op die route moet ik dan naar welk huisnummer zoeken?
De keienbergseweg verder aflopen richting Bennekom, dit iseen pittig stukje trouwens want je klimt daar behoolijk (de keijenberg is dat). Zodra je weer gaat dalen, loop je de bebouwde kom van Bennekom in. Ik woon net na de bocht aan de linkerkant, nummer 34. Aan die weg dus.
Wat je nu hebt gelopen, is wel heel mooi he! Quadenoord en de prehistorische begraafplaatsen, echt een mooie verharde weg door het bos. Of had je het zandpad genomen?
Laat me anders eens weten via mijn blog wanneer je van plan bent hier te komen lopen, ik zou het leuk vinden je een keer te ontmoeten. Ik zit niet meer op twitter, maar lees nog wel graag hier mee.
Bedankt voor de succeswensen voor Kika, het is een mooie route door het Edesebos. Zonder stijgingen volgens mij.
Hartelijke groet Roelien
Een reactie posten