Ik sloeg mijn boek dicht en terwijl ik diep zuchtte woelde ik met mijn handen even stevig door mijn haar. Opeens schoot het door me heen: als wij nou eens zelf...? In plaats van... en dan samen... dat wil Peter vast wel!
Een paar dagen later ging ik naar zo’n speciaalzaak en sloeg het een en ander in. Uiteraard na goed voorgelicht te zijn; hoe goed het ook is om vastgeroeste gewoontes te doorbreken - het is niet verstandig om aan uitgerekend zoiets zonder goede voorbereiding en instructies te beginnen.
Vandaag zou het dé dag worden. Geen verplichte dingetjes, lekker alleen maar doen waar wij zin in hebben. Daar viel dit ook onder en dus pakte ik de nieuwe aankopen, wat handdoeken en, voor de zekerheid, ook wat latex handschoenen, en riep Peter naar boven. We deden de deur achter ons dicht en...
“Even iets rechterop!”
“Niet zo trekken!”
“Ja, goed aan de achterkant...”
“Als je nou een beetje draait... Ja, zo!”
“Gaat het goed, zo?”
“Ja... ja...”
Het was wat onwennig gedoe maar uiteindelijk waren we klaar en ging Peter naar beneden terwijl ik nog even boven bleef. Het was goed gegaan, vond ik, dit kunnen we zo voortaan heel best samen. Nu ging het misschien nog niet zo soepeltjes maar na verloop van tijd... Ik bekeek mijzelf nog even tevreden in de spiegel en liep naar Peter toe.
“Kijk jij eens even? Volgens mij is het goed gelukt: geen tintje grijs meer te zien.”
"Mooi, dat scheelt weer een paar tientjes bij de kapper!"
5 opmerkingen:
Hij is leuk. Ik heb het al eens vaker gezegd; je zou een boek moeten gaan schrijven. Jouw tinten grijs zouden van een hoger niveau zijn.
Fijne feestdagen.
Liefs Berna
ooooooooh oooooooh !!!
Geweldig... Wat ben je toch goed...ben zo trots op m,n nicht...xx
Hahaha.......helemaal super dit!
Hilarisch! wat een zalige humor heb jij.
Een reactie posten