Geen griepverhalen

“Ach! Ben je zo verkouden?”

Terwijl ik de man voor me met waterige oogjes van het niezen aankeek, bitste zijn vrouw hem bijna letterlijk toe wat ik had willen zeggen als ik niet zo snotterig beleefd was geweest: “Ben je helderziend of zo?”. En daarna heel moederlijk tegen mij: “Je moet je bed in, kind. Wat doe je hier nog te werken?” “Het waat wel,” hoestte ik. “Het wiet er werger wuit dan wik we woel.” Ze keek me meewarig aan maar ik meende het wel. Zolang ik maar koortsvrij ben en kalmpjes doorga, voel ik me lang niet zo beroerd als wanneer ik op de bank of zelfs in bed blijf. Alleen die reacties die dan onvermijdelijk lijken....

Er zou een shirt moeten bestaan voor dergelijke omstandigheden. Eentje met “JA, IK WEET HET, IK BEN VERKOUDEN!” (tegen de opendeurtjes zoals van meneer hierboven) of met “WACHT TOT DE LAATSTE HOEST VOORBIJ IS, ER KAN NOG EEN ROCHEL KOMEN” (voor de klanten die rustig door blijven praten terwijl ik paars aanloop) of met, nòg beter, “GEEN GRIEPVERHALEN!”. Want wat ik de afgelopen week, waarin ik dus niet thuis bleef maar hoestend en proestend toch aan werk bleef, allemaal te horen kreeg:

- In groep drie van basisschool *naam niet verstaan door hoestbui* was van de zesentwintig kindertjes nog maar de helft die ochtend op school verschenen. "Maar dat kan morgen zomaar omgekeerd zijn!"

- “Nou! Ik heb jou ook wel eens beter uit je ogen zien kijken! Wel een spannend stemmetje, zo! Hahahaha!"

- De buurman van de nicht van jeweetwel die bij de bakker had gewerkt toen die bakker daar nog op die hoek zat heeft een collega die nu longontsteking heeft. “Verwaarloosd, ja. Nee, niet de bakker. Die is overgenomen. Nee, zijn longen.”

- Hèt heerst nu. De Griep heerst. Je bent alleen verkouden? Onzin, dit is Griep! Echte Griep!"

- “Nee, nee, nee! Snuiten werkt averechts! U moet gewoon uw neus ophalen, dat is echt véél beter! Kijk, zo...."

- “Het is altijd hetzelfde liedje. Elke winter weer. Dat komt: dit is geen echte winter, het vriest niet genoeg. Vroeger had je nog echte winters. Dit is gewoon herfst. Maar het is altijd hetzelfde liedje. Iedereen krijgt altijd griep in de winter. Nee, dan vroeger..... Toen vroor het echt en dan gingen we schaatsten en dan werden we nooit ziek maar als we dan toch ziek werden dan mochten we thuisblijven en dan maakte moeder kippensoep... Eet u wel genoeg kippensoep? Ik heb nog een oud recept voor kippensoep... Zal ik u mijn recept voor kippensoep?......." Blablablablabla......

Ja, erg hè. En ik heb er maar een paar letters van overdreven (blame it on the verkoudheid). Doe dus maar zo’n Geen Griepverhalen-shirt. Want als ik ergens ziek(er) van word...