Stickers

"Goeiemorgen. Mag ik u wat vragen?"

 

"Ja hoor!"

 

"Ik zoek van die stickers voor op de brievenbus. Zodat je geen folders meer krijgt. Weet u wel?"

 

"Jazeker. U bedoelt van die ja-ja-stickers?"

 

"Ja!"

 

"Of nee... Het zijn ja-nee- en nee-nee-stickers."

 

"Ja, die."

 

"Nee, wacht… niet ja-nee maar nee-ja."

 

"Ja?"

 

"Nee."

 

"Nee?"

 

"Nee, die hebben we niet."

 

"Geen nee-ja?"

 

"Ja. Eh nee."

 

"Huh?"

 

"Nee, en ook niet die nee-nee."

 

"U heeft ze helemaal niet?"

 

"Nee."

 

"Eh…"

 

"Tja."

 

"Ja nou, toch bedankt."

 

"Ja, dag hoor!"

(Voor de goede orde en ter bescherming van mijn imago: ik was geen onderdeel van dit gesprek. Ik was slechts die ene die rare geluiden maakte vanwege het ingehouden grinniken terwijl zij ondertussen bijna de weg kwijtraakte tussen al die ja's en nee's.)