Een (trouw-)dag vol plannen

Gisteren vierden wij onze trouwdag. Een paar dagen eerder hadden we zitten bedenken hoe we die dag zouden invullen. Wat vaststond was om, met het oog op de voorspelde warmte (voor ons: hitte), ruim voor de koffie te vertrekken naar een zo bosrijk mogelijke omgeving. Uiteindelijk werd het plan als volgt: wandelen in het altijd mooie Park Sonsbeek, koffie met wat lekkers op een terrasje, vervolgens naar het Openluchtmuseum voor nog een wandelingetje, een selfie in de zeventigerjarenhuiskamer (omdat-ie zo uit onze eerste woning lijkt te komen) en lunchen met poffertjes bij de kraam op het Zaanse plein. 

Ik verheugde me er erg op. 

 

Tot en met het wandelingetje door het Openluchtmuseum en de selfie liep de ochtend volgens plan. Maar toen kwamen we op het plein met de poffertjeskraam en daar was het warm (voor ons: heet), zelfs in de schaduw. En het was druk (voor ons: erg druk). 

Tja, en dan kan je je nog zo verheugd hebben op poffertjes (wat ik had gedaan), dan kan je misschien denken dat een plan nu eenmaal hét plan is (wat we eigenlijk zelden doen), misschien zelfs balen dat het niet door kan gaan (zonde van de energie, vooral bij 25+ graden) maar dan is er, voor ons, maar één logische stap en dat is iets anders bedenken. Dat deden we dus. Met een ijsje in de schaduw, op een bankje uit de drukte en onder toeziend oog van wat ganzen en een enkele eend bedachten we plan B, wat ook een leuk plan was. 

 

De dag, het universum, karma, het leven, wie of wat dan ook, besloot zich er echter mee te bemoeien en onderweg naar plan B kwamen we vanwege een wegomleiding in een file terecht. Toen zaten we een poosje vast, kwamen metertje voor metertje vooruit om na een uurtje of wat weer door te kunnen. En plan C werd geboren. Om in verband met een braderie en een afgesloten dorpskern plan D en uiteindelijk plan E te worden. 

 

Door dit alles moest ik aan spreuk die ik ooit op internet tegenkwam denken: er zijn inderdaad nog veel meer letters naast de A. En het kwam bij me op hoezeer deze dag leek op ons leven sinds die trouwdag in 1978. 

We hadden zoveel plannen A en ook zoveel plannen B en C en soms zelfs met een letter nog verder in het alfabet. Er waren omstandigheden (niet nagekomen toezeggingen, toch te beperkt budget, andersoortige bemoeienis van universum, leven, karma) waarin we de plannen maar de plannen lieten, moesten laten, en wel zagen waar we op uit zouden komen. Niet uit gemakzucht of nonchalance maar omdat we genoeg te stellen hadden met het moment op zich en alleen maar konden hopen dat we er weer heelhuids uit zouden komen. Dat de file ooit wel op zou lossen. 

We hebben met de jaren gemerkt dat plannen A soms wel goed uitpakken en soms ook niet. Dat het soms zo verkeerd niet was om toch te switchen naar B of C of verder, dat we zeker niet koste wat kost aan A moeten vasthouden als we ons er niet goed bij voelen. Stay cool, zo cool mogelijk, soms zelfs letterlijk 😉 

 

Wij hebben gisteren een mooie dag gehad. Een heerlijke dag. Zonder poffertjes maar met zon, schaduw op de juiste plekken, fijne herinneringen, nieuwe ideeën en vooral met elkaar. 

Nog vierenveertig jaar erbij gaat mij te ver maar voor de helft ervan (in goede gezondheid!) teken ik met liefde. 

Vanaf nu (minstens) tweeëntwintig jaar vol leuke plannen (én met de flexibiliteit en de fantasie om die zo nodig te wijzigen): ik verheug me erop!