Herfst

 Herfst is....

's Ochtends de voordeur uitlopen in een toch te dunne jas, dapper de frisse buitenlucht insnuiven en met je hoofd in een spinnenweb terechtkomen. Waarna je uit alle macht hoopt dat niemand je plotseling paniekerige, achteraf zeer hysterische, bewegingen gezien heeft.

  

Herfst is niet meer aan de tuintafel kunnen ontbijten, nog lekker in je nachtpon desnoods. Een lunch in de achtertuin zit er misschien nog wel een enkel keertje in maar voor het avondeten is het dan al te onbehaaglijk. Herfst is niet meer lekker in het zonnetje cocktails drinken, niet meer uren in je tuinstoel lezen, niet meer van je eigengekweekte kerstomaatjes snoepen.

Herfst is niet meer lange fietstochten maken en halverwege op een plaid picknicken met fruit dat je onderweg bij een stalletje gekocht hebt.

Herfst is heel veel jassen aan de kapstok. Zomerjassen, regenjassen, jassen voor tussen frisjes en koud in. Herfst is niet weten wat aan te trekken. Omdat het 's ochtends nog wat kil is, het 's middags lekkerder begint te worden en het aan het eind van de dag snel afkoelt.

Herfst is niet meer lekker vroeg hardlopen tenzij je graag in het donker hardloopt (ik dus niet). Herfst is hardlopen terwijl de eikeltjes en soms zelfs prikkastanjes op je hoofd vallen, over afgewaaide takken moeten springen en, als je het niet goed uitkient, een koude regenbui over je heen krijgen.

Herfst is mopperen en vooral veel gemopper aan moeten horen over hoe kil het “opeens” is, hoe nat en hoe snel donker.

Maar herfst is ook...

Prachtig kleurende bladeren in tuin, bos, parken, waar je maar kijkt. De bijna kruidige geur van het najaar.

Herfst is ontbijten in je dikke ochtendjas met je voeten onder je getrokken. Lekker languit op de bank lezend met een dampende kop thee naast je en een kaarsje op tafel. Herfst is soep koken en met je handen om de kom er van genieten.

Herfst is boswandelingen maken, paddenstoelen fotograferen, je wangen van frisheid voelen tintelen en vervolgens “stomtoevallig” een restaurantje met een brandende open haard tegenkomen. Waar je dan "natuurlijk" een kop koffie drinkt of toch maar een glas rode wijn.

Herfst is weer lekker in die fijne trui kruipen, dat behaaglijke vest met die capuchon aantrekken, een warme joggingbroek en dan bijna spinnen van genot.

Herfst is niet meer persé 's ochtends vroeg hardlopen omdat het dan nog niet zo warm is, maar gewoon lekker midden op de dag wanneer het je uitkomt. Hardlopen in de herfst is trainen met de wind en ik... ik vind het héérlijk lopen als het flink waait. Minstens zo heerlijk als de douche daarna.

Herfst is buiten extra genieten als het zacht weer is en binnen als het begint te schemeren. Tijdens de herfst worden de dagen korter maar zijn de avonden daarom lekker lang. En zoals Loesje zegt:

Herfst is voor mij, meer dan nieuwjaarsdag, een soort start van nieuwe dingen, andere mogelijkheden. Het zal met dat schoolgevoel van heel lang geleden vroeger te maken hebben; in de herfst begon immers het nieuwe schooljaar. Mijn agenda was nog leeg, mijn voornemens waren goed en “alles” leek mogelijk. Ik ben geen schoolkind meer en veel van mijn naïviteit ben ik met de jaren kwijtgeraakt, maar niet dat gevoel en niet mijn fantasie. En zeker niet mijn liefde voor de herfst.