Voor als fietsen voor jou stug doortrappen betekent

Stel je houdt van fietstochten maar je hebt het helemaal gehad met mooie, rustige wegen en weinig verkeer om je heen.

Stel je bent ze goed zat die vele terrasjes met uitnodigende zitjes waar dan niet eens veel mensen zijn zodat je zomaar de keus hebt waar jij eventueel onderweg kunt uitpuffen. Eventueel hè, want een fietstocht maken betekent voor jou gewoon stug doorfietsen en dan bij voorkeur achter of voor je fietsmaatje uit en niet “gezellig” (let op de aanhalingstekens: “gezellig” pfff) naast haar of hem.

Stel dus dat je zo’n fietser bent, lees dan zeker door! Hier volgt namelijk een gouden route voor jou:

Het eerste stuk is (ja sorry) wel redelijk rustig en (nogmaals sorry) ook wel mooi. Hier moet je gewoon doorheen om vervolgens op een lange weg terecht te komen waarop je flink kan doortrappen. Laat je niet afschrikken door de beschrijving op sites als routesinutrecht en aanbevelingen van VVV’s dat je pal langs mooie plassen en zelfs over een soort van dijk rijdt, hier zie je gelukkig niets van dankzij de enorme villa’s die tussen al dat water en jouw route liggen. Bovendien, en dat is echt een bonuspunt, gaat jouw rit over fijn drukke doorgangswegen zodat je je hart kan ophalen aan de langsrazende auto’s.

Je zult op deze tocht beslist geen afleiding vinden in de vorm van schaduwrijke terrasjes. Wees gerust: die vele vorkjes-en-mesjes op de kaart staan voor simpele snackbarretjes met hooguit wat bankjes ervoor. Mocht je hier toch willen afstappen, dan inspireert de frituurlucht wel om onmiddellijk weer op de fiets te stappen.

O, en de bankjes die je hier en daar langs de weg ziet: die staan gewoon tussen brandnetels, hoor. Ik zei het al: het is een ideale stug doortrappen-route. Die meegebrachte boterham eet je maar als je aan het wachten bent bij drukke oversteekplaatsen (extra tip!).

Voor het geval je dat stug doortrappen naar een hoger level wilt tillen, adviseer ik je om deze tocht op een zondag met mooi weer in het hoogseizoen te maken. De extra uitdaging vind je dan in de vorm van vele, vele andere, net als jij “gewone” fietsers en grote groepen would be-wielrenners die op onverwachte momenten jou én die anderen op spectaculaire manieren inhalen. Dwingend bellend, luid schreeuwend en, als je mazzel hebt, ook scheldend. Ja, dit is me een route wel!

Het laatste gedeelte van deze tocht is jammergenoeg toch mooi. Ook hier moet je even doorheen kijken, hier zie je weliswaar wèl een uitgestrekt meer en ga je over een niet al te brede weg, toch rijden hier de nodige auto’s. En ook, waarschijnlijk omdat de weg rustig lijkt, veel fietsers die de kunst beheersen om zó langzaam te gaan dat ze net niet van hun fiets afvallen. Dankzij deze combinatie van medeweggebruikers is het dan heerlijk slingerend inhalen. Ook mooi voor de afwisseling, toch?

Zei ik eerder dat dit een gouden route is? Het is een platina route!

Wij kwamen in ieder geval helemaal verfrist en intens voldaan weer bij onze auto terug. Het was, zoals Peter zo treffend concludeerde, 36 kilometer on-af-ge-bro-ken genieten!

Wil je deze tocht ook eens maken, klik dan op de foto hierboven. Ik zou je graag precies willen vertellen waar al dit fijns te ervaren is maar ja, ik en mijn topografische niet-kennis… Sorry!