Tijdens een chat met een van mijn vriendinnen, om de een of andere reden deze keer in het Engels, viel het zinnetje “she’s not there”. Vriendin tikte meteen “Santana” erachter en het kwaad was onmiddellijk geschied:
Let me tell you ‘bout the way she looks!!!! Lalalalalalala...
But she’s not theeeeere!!!!!
Het zat vast in mijn hoofd en ik kreeg het er niet meer uit.
Lalalalalala not theeeeere.....
Terwijl we ruzieden over wat de juiste tekst was (wel/niet “but” ervoor, oké, wel in een paar regels maar niet in de titel, ik zong toch niet de titel) zocht ik de lyrics erbij. Was dat verstandig? Had ik dit beter niet moeten doen?
But it’s too late to say you’re sorry
How would I know, why should I care?
Lalalalalalal she’s not theeeeeeere....
Te laat, ik heb het wel gedaan. Erger nog: ik heb Santana’s “She’s not there” via YouTube beluisterd. En beluisterd en beluisterd. En ik heb meegezongen. Oké, gebruld. Het was een live opname, dan moet je wel brullen om er bovenuit te komen.
The way she acted, the color of her hair,
Her voice was soft and cool.....
Her voice, niet de mijne. Mijn stem was noch soft noch cool, ik kan geen wijs houden, vooral niet als ik brul. Sorry buren. En overburen. Ik kan alleen maar hopen dat jullie het nummer kennen ook al zijn jullie misschien veel jonger dan ik. We hebben het wel over Santana, hè. Over dat liedje met dat prachtige gitaarwerk van onder andere Carlos himself. Ik heb dat luchtgitaargedoe van mannen nooit begrepen maar bij dit nummer snap ik dat wel. Hier kan je onmogelijk stil bij blijven zitten.
Hoe vervelend oorwurmen ook kunnen zijn, vandaag heb ik me kostelijk vermaakt met het zingen (nou vooruit “zingen”) neuriën, fluiten, lalalalala’en van “She’s not there”. Ik heb erop gedanst tot ik buiten adem was. En voor iedereen die, ik kan het me amper voorstellen, als je het hoort zeg je onmiddellijk “Oh ja, natuurlijk” en/of zing je direct mee, het nummer niet kent:
Get ready voor Santana, voor “She’s not there”, voor een zeer hardnekkige oorwurm!
