"Mama, mama, mamaaaa, Sylvie heeft weer VOETBALPLAATJES!!!"
Ik heb niet zoveel met voetbal. Als Oranje meespeelt kijk ik wel naar het E- en/of WK, maar zodra ze eruit liggen, is mijn belangstelling ook meteen weg. Dat ik mezelf hierboven in een FC Heereveen-shirt geplakt heb, heeft alleen met het blauw-wit en de hartjes te maken. Misschien was dit wel een foute zet, misschien speelt de club wel allerbelabberdst. Geen flauw benul.
"WOOOOW!!! Wat een boel!!!"
Ik heb wel veel met de voetbalplaatjes van Albert Heijn. Zodra ik er lucht van krijg dat ze weer te sparen zijn, wil ik ze hebben. Zoveel mogelijk! Ik ben zelfs geneigd om er meer boodschappen voor in mijn kar te mikken dan op mijn lijst staat. Desnoods een paar extra flessen wijn. Desnoods, hè.
"Kijk papa, kijk, die had ik nog niet!!! O, en deze, JEEEE!!!"
Waarom ik zo verzot ben op deze actie? Vanwege dat ene jongetje in het huis naast het onze. Hij is helemaal weg van voetbal, voetbalspelers en dus ook van voetbalplaatjes. Normaalgesproken is (doet) hij groot en stoer, bijna net zo groot en stoer als zijn oudere broers. En bij groot en stoer hoort een coole, nonchalante blik. Maar nu, in deze voetbalplaatjestijd, lukt het hem niet om cool en nonchalant te kijken. Ik hoef maar op het keukenraam te tikken of zijn naam te roepen en hij stuitert mij al met stralende ogen tegemoet.
"Ja??? Heb je weer PLAATJES? Wooow!!! YES!!!"
Daarom dus.
Heeft er iemand nog wat voetbalplaatjes voor mij? Eh, voor hem?
3 opmerkingen:
Ja, dit is heel herkenbaar. Heb zelf ook nul komma nul met voetbal, maar bij de Albert Heijn struikel je over de jongetjes die de plaatjes graag willen hebben :-) Daar "spaar" ik ze dus ook voor.Vermakelijk.
Luister (en huiver?) wat ik gisteren meemaakte bij AH. Bij de kassa waren twee vrouwen voor me: de een wat ouder, de ander veel jonger.
Laten we zeggen: een oma en een moeder.
De oma had al afgerekend, maar sprintte naast mij en de moeder terug de winkel in onder het slaken van de kreet: "Dan koop ik er nog wel een reep chocola bij!".
De cassiëre riep: "Mevrouw,mevrouw!
We bepalen de voetbalplaatjes naar het eerste bedrag! Zonder de bonuskorting. De reep is niet nodig!"
Oma gelukkig af, met een aankoop van net boven de 10 euro met één plaatjes-set.
De beurt was aan de moeder: ze stond gespannen mee te kijken op het schermpje waar haar aankopen en de bijbehorende bedragen op verschenen. Nauwelijks was het laatste artikel op de band gescand of ook zij sprintte terug de winkel in, in een handomdraai had ze een pak koffie weten te bemachtigen, gooide die nog op de band en zuchtte innig tevreden: "Nou is het 30 euro, " en ze nam 3 setjes plaatjes nog licht nahijgend, maar breed lachend in ontvangst.
Is AH nou zo slim, of zijn de klanten zo kinderlijk naïef?
Ik opteer voor het eerste.
Maar ik weiger mijn 4 setjes niet.
Heel herkenbaar maar helaas...... de voetbalplaatjes gaan hier naar zonen van onze collega's.
Enneh... dat shirt staat je leuk!
Een reactie posten