"Laten we er iets moois van maken!" was de kreet onder mijn nieuwjaarswensen en het was de bedoeling dat het vrolijk klonk. Gezien de reacties (we gaan het in ieder geval probéren, dat is toch ook goed?) ben ik daar beter in geslaagd dan ik had verwacht en ik voelde me even als een overdreven enthousiaste coach. Ik heb me namelijk veel optimistischer en positiever voorgedaan dan ik me voelde. Dan ik me in de maand januari voel.
Januari is niet mijn favoriete maand. Ik vind het een lange, saaie maand. Teveel koude en donkere dagen na die feestelijke december vol lichtjes. Teveel klusjes die zijn blijven liggen omdat er in december geen tijd voor was. Januari is een maand die een fast forward-knop zou moeten hebben. Ooit was er een verjaardag in januari waardoor er toch iets was om naar uit te kijken, maar deze verjaardag kan al een paar jaar niet meer gevierd worden, niet zoals het zou moeten. Januari is nièt mijn favoriete maand.
Mijn blije kreet was ook meer om mezelf moed in te spreken. Want dit jaar zou januari bovendien beginnen met een uitslag waar veel vanaf zou hangen. Een uitslag waarvan ik bijna zeker was dat het een negatieve zou zijn. Dan zou ik een slechte boodschap moeten overbrengen, moeilijke telefoontjes moeten plegen en een bezwaarschrift moeten indienen. En dat allemaal in januari. De maand die mij normaal al veel, soms teveel, energie kost. Mijn nièt-favoriete maand.
Maar toen ging op 3 januari de telefoon: "We hebben de indicatie binnengekregen dat uw moeder bij ons mag komen wonen. Zij staat nu bij ons op de wachtlijst." Ik was eerst stil en stuiterde daarna van ongeloof naar verbijstering naar blijdschap en weer terug:
Hè?!
Maar...
Toch?
Yes! Yes? Yesyesyesyes!!!
Pffff... Jeetje...
Zo'n keer of ikweetnietmeerhoeveel. Het duurde lang voordat ik blij-zonder-verbijstering kon zijn. Het duurde wat sms'jes, telefoontjes, veel opgewonden verhalen en reacties die veel op de mijne leken. Januari zal nooit mijn favoriete maand worden, maar nu ben ik toch heel blij. Blij, maar vooral erg, erg opgelucht. Want het blijft wel januari. Nog steeds een donkere maand, al is het dit jaar met een heel licht randje.
4 opmerkingen:
Gefeliciteerd! Wat fijn voor jou en je zusjes en vooral voor je moeder. Dat er een wachtlijst is, is niet erg. Iedereen moet wennen aan het idee en daar is een wachttijd goed voor. En er valt ook veel voor te bereiden, schat ik zo..
Ik sluit me helemaal aan bij Nel.Mooi dat het gelukt is!
@Nel en Tiroka, dankjulliewel! Die wachtlijst heeft idd ook zijn goede kanten.
(LOL: vlgs mij hebben wij tegelijk op elkaars blogs zitten reageren!)
O Syl wat ben ik blij voor jullie maar vooral voor je moeder dat zij in RK geplaatst kan worden. Ik ben er ooit een keer geweest en het sprak mij zelfs, als niet Indische erg aan. De sfeer was er heel fijn. Gelukkig is januari niet alleen maar donker en wordt er hier en daar toch nog een lichtje aangeknipt. Nu maar hopen dat het wachten niet te lang gaat duren.
Knuf!
Een reactie posten