Bijkletsdagje in Amsterdam

Vriendin J. en ik zijn al héél lang vriendinnen. Als we nog dertien waren, hadden we onszelf vast BFF’s (Best Friends Forever) genoemd en dan hadden we een vooruitziende blik gehad, want bijna veertig jaar vriendschap komt toch aardig in de buurt van Forever. Sinds de middelbare school zijn we beiden ongeveer even vaak verhuisd, alleen pakte zij het iets drastischer aan dan ik; zij ging via Utrecht en Friesland naar Groningen, en ik bleef op de Veluwe. En al is Nederland niet echt groot; even snel samen een bakkie doen zit er voor ons niet in. Daarom prikken we met zekere regelmaat een dag en een stad, en pakken we daar de draad van ons gesprek van een paar maanden geleden moeiteloos op.

Afgelopen donderdag hadden we weer zo’n bijkletsdagje. In Amsterdam deze keer. En met goed weer ook nog, tot onze zeer aangename verrassing. We wilden de Negen Straatjes aflopen, misschien naar de Albert Cuyp en verder zouden we wel zien. Zien en vooral bijkletsen. De dag begon natuurlijk met koffie en de eerste “hoe-is-het-met”- en “heb-je-uiteindelijk-nog”-vragen. Daarna wandelden we over de straatjes en langs de grachten, en aten we Italiaanse crostini’s op wat wij een smal stoepje zouden noemen en de Amsterdammers een terras. We verbaasden ons meerdere malen over het goede weer, hoe het mogelijk was dat we tijdens dit zomeruitje niet onder een plu hoefde te lopen. Dat hadden we weleens anders meegemaakt.

En toen we de tram naar de Albert Cuyp niet konden vinden, toen we daarom besloten om terug naar de Dam te lopen, toen we daarbij weer langs Madame Tussauds kwamen en zagen dat de rij wachtenden niet eens zo lang was... toen besloten we die markt maar over te slaan en de ultieme toerist uit te hangen. We kwamen er per slot van rekening van ver genoeg voor.

Ik heb er veel foto’s gemaakt. Eerst dacht ik dat het niet mocht; er stond een imponerende (niet-wassen) portier naast de ingang en ik kende verhalen van mensen die stiekem met een beroemdheid op de foto wilden en die vervolgens bruut weggestuurd werden. Kennelijk was dat steeds onbegonnener werk (en waren het verhalen van héél vroeger) want nu worden bezoekers letterlijk uitgedaagd om  naast hun idool te poseren. Bij Bob Marley hangt, eerlijk waar, een rastamutsje inclusief dreadlocks klaar, bij Michael Jackson witte colbertjasjes en naast Lance Armstrong staat een extra fiets. Je kan meepresenteren met Edwin Evers en achter de draaitafel van DJ Tiësto aan de knoppen draaien. Robbie Williams ligt onweerstaanbaar uitnodigend op een breed bed en George.... (zucht)... ach George...

Ik zou mijn hoofd er bijna (echt) bij verliezen...

Eh... waar was ik?

O ja, bijkletsdag.  Gezellige bijkletsdag met als afsluiting een lekker etentje bij een Tibetaans restaurant. Daarna treinden we weer naar huis. J. in ruim tweeënhalf uur naar haar Hoge Noorden en ik in een uurtje naar de Veluwe.

Dankjewel mooi zomerweer. Dankjewel Amsterdam. Dankjewel George en natuurlijk: dankjewel lieve J. Het was een heerlijke dag! Een dag met een heleboel sterren.